De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

de dokters in Israël zijn toch zo knap, oj, waarom vinden ze niet een paar ruitenwissers uit, die een mens op zijn voorhoofd kan plakken en die op een paar batterijtjes werken. Als ik jarig ben, kunnen ze me zo'n machinerietje cadeau geven. Hoef ik niet steeds mijn zakdoek te gebruiken. Kan ik aan één stuk door-sjmoezen.'

Boven ons was het fletse blauw van de Europese hemel op die hoogte, beneden ons een witte wollige deken van wolken. 'Ziet U dat stel helemaal achterin de machine? Veertien man. Gaan allemaal naar een bruiloft in Jeruzalem. Dat jongetje, dat ze bij zich hebben, dat is 'n vervelend knulletje. Ik heb goeie zin om naar zijn vader en moeder toe te gaan en te vragen: Kan dat gezegende kind niet een paar minuten buiten gaan spelen?'

Liefde mag dan blind zijn, toch hebben volstrekt eerzame vrouwen mij verzekerd, dat ze de mannen in Israël stukjes snoepgoed vinden. Zo groot. Zo sterk. Met zulke snorren. Moet je die schouders zien. Mannen als eiken. Op grond van eigen waarneming ben ik echter tot de conclusie gekomen, dat er in Israël ook mannen zijn, die niet op een eik lijken, maar meer op een stuk nat geworden vermicelli.

Op grond van diezelfde eigen waarnemingen wil ik evenwel openlijk getuigen, dat de vrouwen daarginds stuk voor stuk geschapen zijn op een dag, dat God dertien kruisjes goed had in de voetbalpool. Bij wijze van voorschot tref je in de vliegtuigen naar Israël stewardesjes, waar je als man een droge keel van krijgt, alleen maar van het aankijken; en dan denk je: als er maar genoeg van zulke Ruthbatja's en Shulamits in de wereld waren, konden alle psychiaters wel in de overbrugging. Voordat we halfweg Zürich zijn, is het in het vliegtuig altijd zo gezellig als op de Huishoudbeurs. Er wordt veel gelopen. Aan elke stand kan je proeven en elke standhouder prijst haar waren aan.

Dan komt, bij de El Al, het tijdstip voor het middaggebed. Dat

30