Joden in nood!

leen helpen: onderwijs! Onderwijs en nog eens onderwijs! Wij hebben scholen noodig, vooral vakscholen!

Vroeger hebben de Amerikanen, de ״Joint", geholpen----

dat is nu ook uit: de crisis is internationaal. Zoo drogen alle hulpbronnen op. En Boedapest houdt de grenzen dicht! Wat

de volgende winter zal brengen----niemand weet het, maar

iedereen voelt een doodelijken angst, wanneer hij aan de toekomst denkt.

Den volgenden winter zullen hier de menschen als ratten sterven____!"

Zoo sterven Joden en Ruthenen in Karpathenland. Er léven in dit land ook nog Hongaren. Zij schrijven in hun eigen krantjes en in de koffiehuizen schelden zij op Praag, dat voor hen niet voldoende scholen bouwt. Over de goede wegen van Masaryk spreken zij niet en aan de slechte van vroeger willen zij niet denken. Zij zijn immers: ontwakende Magyaren! Een van hen zit aan den anderen kant van mijn kop koffie. Wij hebben gepraat over het groote vraagstuk: hout! Hij lacht geringschattend en zegt honend:

„Dat hebben ze nu van hun grens! Als ze dit land Hon* gaarsch hadden gelaten, zouden ze hun hout vrij kunnen uitvoeren. Nu zijn ze Tsjechen en verrekken; als ze Hon־־ garen waren gebleven, hadden ze ten minste te eten!" Je hebt gelijk, vrind! Dat is nu: macht!

Eens was Bethlen een klein joggie: hij maakte luiertjes vuil en moest in den hoek staan als hij stout was.

Nu is hij groot; hij heeft macht gekregen en zijn wil be־ slist over het lot van anderen. Nu teekent hij een bevel. En honderdduizend menschen sterven. In Hongarije heet hij: Bethlen. In Polen: Pilsoedski.

In Roemenië heeft het noodlot weer een anderen naam!

75