jaar was, toen waren die neigingen voor jongens niet ouder dan zestien jaar, toen ik 22 was, werd dit al gauw 19- en 20-jarigen, en nu ik bijna 24 ben loopt dit al tot oudere. Ik weet wel dokter, dat ik zelf natuurlijk het meeste moet doen om mezelf te bedwingen, maar ik ben wel op het zwakke punt en dan geef je nogal gauw tot je gevoelens alles toe. Nu wil ik met alle macht proberen om deze neiging tegen te gaan. Maar als er ook iets voor te vinden is dat mij helpen kan in dit geval, dan wil ik dat ook met alle graagte aanvaarden. Bijvoorbeeld las ik eens in de courant van het onvruchtbaar maken van de mens. Zou dit dan voor mij niet een uitkomst kunnen zijn? Ik vraag hierom omdat ik dacht; misschien een kleine operatie en je bent er af. Ik zou U willen vragen of dit allereerst niet nadelig is voor je lichaam, en ten tweede, of je dan ook niet meer naar jongens verlangt? Ik eindig nu en zeg U nogmaals dat dit krankzinnige gedoe niet meer zal gebeuren, en als ik er ook weer enige moeite mee heb, direkt bij U zal komen en ik zal mij hieraan dan ook houden. Ik hoop, dat U mijn laf en gemeen gedrag vergeeft, en ik zal mijn best doen mijn onverschilligheid te laten varen'. Hoogachtend, en daaronder mijn naam.
Toen moeder op bezoek kwam bracht ze me de groeten over van mijn broers en zusters. Wel, wel. Sinds ik was gearresteerd, hadden ze me doodverklaard. Ze vroegen niet naar me, ze stuurden nooit iets. En nu opeens die belangstelling. Moeder bracht een pak versnaperingen mee, groter dan ooit. Ze kwam nooit met lege handen, maar deze keer had vader er een grote Gelderse worst bij gedaan (wel, wel) en de broers en zusters hadden botje bij botje gelegd voor een doos bonbons van ongewone afmetingen. Ik geloof, dat het moeder een beetje teleurstelde, dat ik die geschenken zo
99