Niemand die het antwoord weet

's-Nachts droomde ik, dat ik Jan vermoordde. Eerst martelde ik hem; hij stierf omdat ik hem met zijn wonden aan zijn lot overliet. Toen ik wakker werd, voelde ik me veel rustiger. Een gesticht gonst van de geruchten. Niemand weet waar ze vandaan komen. Meestal zijn ze niet meer dan de projecties van wensen. Soms echter bevatten ze een kiezeltje waarheid.

De verpleegden vertelden elkaar, dat er grote veranderingen op komst waren. Het Achtergesticht zou gedeeltelijk worden ontruimd om plaats te maken voor een verbouwing. Verpleegden uit het Voorgesticht zouden naar andere inrichtingen gaan. Hoe speel ik het klaar, dat ze me naar het Voorgesticht overplaatsen, terwijl Jan en Gerard in het Achtergesticht blijven? Tijdens een aardrijkskundeles (we deden Azië) van Anne Boersma, zei ik achteloos: 'Ik wou maar, dat ik naar het Voorgesticht moest'. 'Ze praten erover, maar ze zeggen zoveel'. 'Ik wou graag in het Voorgesticht werken. Daar kun je een vak uitoefenen. Hier is het van 's-morgens tot 's-avonds postzakken'.

Ik vertelde hem van thuis en van mijn werkplaats en de koperen voorwerpen.

'Zou ik er eens met een verpleger over spreken, Anne?' 'Je bent een van mijn leerlingen. De meester zal er over spreken'.

'Zullen ze er niks achter zoeken?' 'Je hebt toch een schoon rapport?' 'Dat wel'.

'Nou en van mij weten ze wel, dat ik geen onzin meer uithaal'.

'Als je het zo bekijkt'.

'Je hoort er nog wel van. Maar denk er om, mondje dicht'. Ik hoorde er inderdaad van, maar anders dan ik had gedacht. Zestien jongens uit het Achtergesticht gingen over naar het

78