Niemand die het antwoord weet

graven. Zwoegen. Harder, sneller, ze mogen niet merken, dat we aan het donderen zijn geweest.

Toen we later in de conversatiezaal kwamen, kon zelfs een blinde zien, dat we doodop waren van vermoeidheid. Als je na een flinke vrijpartij je gezicht wast, is het net alsof de kringen onder je ogen donkerder worden. Wij gooiden het op het vermoeiende graafwerk. Maar ik geloof niet, dat veel verpleegden ons geloofden. Jan Huilebalk zeker niet. Met de grijns van een triomferende duivel zei hij tegen me: 'Als je het mij niet laat zien, verlink ik je'. 'Wat laten zien?'

'Dat weet je donders goed. Of dacht je, dat ik het niet allang in de gaten heb? Dat van Gerard en jou. Van de eerste dag al'.

Ik haalde mijn schouders op. In de vrije wereld gaf je zo'n

vervelende gil-mie een pak slaag. Hier moest je aap-wat-

heb-je-mooie-jongen spelen.

'Stil maar, ik zal het je wel laten zien'.

'Wat is het?'

Hij wist niet eens wat het geheim was. Hij had er zelfs geen vermoeden van. En door zo'n vent zou ik me laten afpersen. 'Och, niks bijzonders. Een boekje van Buffalo Bill. Erg spannend. Dooie Indianen met martelingen en zo'. Ik heb altijd gemakkelijk kunnen liegen als ik in de knoei zat. Maar de uitwerking van mijn uitvlucht was anders dan ik gehoopt had.

'Dat geknoei van jou met Gerard heb ik allang in de gaten'. 'Welk geknoei?'

'Dacht je, dat ik niet dadelijk heb gemerkt, dat hij voor jou gevallen is, al de eerste dag de beste'. 'Gevallen. . . hoe bedoel je?'

'Hoe ik het bedoel? Gewoon zoals het is. Hij en ik waren verliefd op elkaar. En toen ben jij er tussen gekomen'. 'Jij harige boshond, wat verbeeld je je wel? Jij verliefd?'

76