Niemand die het antwoord weet

een perfect bereid stuk vlees in een luxueuze omgeving kon savoureren. Wie alleen maar zijn maag wilde vullen, kon bij hem eigenlijk niet terecht.

Het merendeel van de autotochtone bevolking at inferieur vlees, gekocht bij Kees-met-de-Neus.

De niet-autochtonen verdeelde hij in twee groepen, de rijkdom en de grootheid. En dan was er, hoogtepunt, de combinatie van beide categorien.

De rijkdom... dat waren de mensen, die niet op vier duiten keken, wanneer ze vlees of broodbeleg insloegen. De mevrouwen konden zeuren over zoveel plakjes van dat en, slager, de vorige keer zat er heus een zeen in de dikke lende, maar spijkers op laag water zoeken is nu eenmaal het prerogatief van Paul met de Portemonnee, die zich veel te voornaam voelt om meer dan eens in de twee jaar diskreet aan zijn schulden te worden herinnerd. De grootheid.. . dat waren de lui van de burger- en landadel uit de omgeving. Ze woonden in royale villa's en droegen ringen met familiewapens. De rijkdom genoot vaders respect, maar de adel aanbad hij.

De Jonker behoorde tot de grootheid èn tot de rijkdom. Zijn villa was gebouwd als een klein kasteeltje met een torentje en een oprijlaantje. Langs een massa zijlijnen was hij een loot van een oude boom die een paar honderd jaar geleden burgemeesters aan Amsterdam had geschonken. Tenminste, dat beweerde hij, maar die komaf werd door kwaadsprekers in twijfel getrokken. Zijn geld had hij geërfd en eens zoveel had hij in de tabak verdiend. Rijk. . . onvoorstelbaar! Zo'n aanzienlijke man kon gaan en staan waar hij wilde. Hij vertoefde veel in het buitenland. De mensen fluisterden jaloers, dat hij zich daar heus wel met wijntje en trijntje zou amuseren. Moeder zei wel eens, dat ze zich niet kon voorstellen hoe ooit iemand op dat lelijke stuk onderkruipsel verliefd kon raken. Trouwen om zijn geld, dat natuurlijk wel. Hij was

40