Niemand die het antwoord weet

achtige boeken meer.

Vader bleef zeuren over een vak, dat ik moest gaan uitoefenen. Kopersmid, jawel, maar een vak vraagt meer tijd dan een liefhebberij. De hele dag achter de werkbank zitten.. . dat weigerde ik.

In militaire dienst hoefde ik niet. Broederdienst. Geen apepakkie aantrekken, bofte ik even.

Slechts zo nu en dan lukte het mijn vader mij aan de werkbank te krijgen. In de winkel pronkte mijn koperwerk en als de klanten mij zagen lanterfanten, verontschuldigde hij zich. 'U weet het. . . een kunstenaar, hij werkt als hij er zin in heeft'.

Maar nauwelijks was de geachte cliëntele uit het gezichtsveld verdwenen, of hij overstelpte me met de bitterste verwijten. Luiwammes, dat ik was! Aan zijn prik-ogen zag ik dat hij me graag weer zou willen trappen. Maar hij was wel wijzer. Alleen om het geld dat ik voor mijn prulletjes kon krijgen, gaf ik nu en dan aan zijn aandrang toe. Mijn gereedschapskist was gaandeweg omvangrijk geworden. Ik besteedde elke cent aan nieuwe werktuigjes. Vooral het ragfijne werk trok mijn belangstelling. Alles in koper. Bloemen en bloemmotieven. Ik maakte een tulp, ware grote, met prachtig gevormde bloembladeren. Weliswaar werkte ik naar model, maar mijn werkstuk was toch anders dan het origineel. Binnen in de tulp de stamper en de meeldraden ragfijn. Met bijtende zuren toverde ik kleuren op de bloem, die zich in de glanzingen van de stengel weerspiegelden. Ik geloof, dat ik over die ene tulp meer dan een maand heb gedaan. Zo lang het werk mij boeide, had de naakte man in mijn dromen geen greep op mij. Maar 's-avonds dreef hij me weer naar de bossen, waar hij me kwelde met zijn zoete folteringen.

Als het aan vader had gelegen zou er een tweede winkel zijn gehuurd, alleen voor mijn koperwerk. Hij was trots op

38