Niemand die het antwoord weet

kostbaar geheim, een duur porseleinen kopje, en het zou nooit meer gerepareerd kunnen worden, door mijn schuld. Ik geloof, dat ik nooit in mijn leven zo gelukkig weest ben, roerloos gelukkig.

Langer dan een maand heb ik dat zeer neutrale, zeer bijzondere schooltje niet met mijn kleurrijke aanwezigheid mogen opluisteren. Juffrouw van Zijl vond, dat ze tè vaak tekeningen van dat rare jongetje onder het personeel moest laten rondgaan. Mijn anatomische studies waren nogal eentonig. Ze hadden uitsluitend betrekking op éen lichaamsdeel, al waren de voorstellingen zelf genoegzaam gevarieerd. Die kinderlijke potloodkrabbels en mijn kledij, moeten juffrouw van Zijl tot schokkende conclusies hebben geleid. Er is toen iets met me gebeurd, wat weet ik niet meer. ER UIT!

Het bijzondere en neutrale verdwenen uit mijn leven, ik werd overgeplaatst naar een gewone lagere school. Vader onderging de verandering als een declassering. Omdat de faam mijn komst was vooruitgesneld, werd die nieuwe inrichting van onderwijs voor mij een perfekte hel. Ik was door mijn afkomst al een 'kale neet', ik zag er anders uit, en ik was anders. Begrijpelijk, dat de jongens me niet lustten. Ze ontzagen kosten noch moeite om me duidelijk te maken, dat ze de pest aan me hadden.

Ik begon op die leeftijd uit de kluiten te groeien. Voor mijn jaren was ik tamelijk sterk. Kinderen zijn fijn-bewerktuigde wreedaards, net als beesten ruiken ze, dat je angstig bent. Ze noemden me: de meid of die meid. Met hen meespelen.. . uitgesloten. 'Meiden bij meiden'.

Maar voor meisjes was ik schuw. Mijn zusje en ik waren eens tegelijk verkouden geweest. Om het heen en weer geloop te voorkomen, had moeder ons allebei in haar kamer, in afzonderlijke bedden natuurlijk, gelegd. Mijn zusje wist een leuk

15