woorden; en van wat ze zeggen hangt af of ze inderdaad oprecht zijn.
De gelegenheid kwam op een avond. Hoe het gesprek zich
precies ontwikkelde, herinner ik me niet precies. Op een
gegeven ogenblik was er de opening, waarop ik had zitten
wachten. Ik vuurde mijn beslissende vraag af.
'Stel dat jullie op een dag ontdekken, dat jullie zoon Kees
homofiel is, wat zouden jullie doen?'
Ze keken me heel rustig aan.
'We zouden blijven doen wat we nu al voor Kees doen. Hem geestelijk zo goed mogelijk uitrusten voor de moeilijkheden van het leven. Moeilijkheden krijgt elk opgroeiend mens, hoe ook zijn aanleg. Dat weet je wanneer je als verstandige ouders over de toekomst nadenkt. Het beste wat je voor je kinderen kunt doen is: zorgen, dat ze in staat zijn hun karakteristieke moeilijkheden zélf op te lossen'.
'Mooi gezegd. Maar waar komt dat in de praktijk op neer?' 'Misschien wel in de eerste en laatste aanleg op de sfeer in het ouderlijk huis. Als het gezin kapot gaat, raakt de hele maatschappij in verval. Het geluk van je kinderen zit niet in de portemonnee van vader. Rijk of arm.. . de grootste schat, die een mens zijn kinderen kan nalaten, is de herinnering aan een harmonisch gezinsleven. Als dat het vaste punt in je jeugd is geweest, wil je het herhalen als je zelf een gezin sticht. Maar als kinderen thuis niet vinden waar ze in het diepste putje van hun hart behoefte aan hebben.. . dan zoeken ze het buitenshuis, en daar laten ze zich meestal met surrogaat afschepen'.
De periode van mijn vriendschap met de van van Nunens (ze behoren ook nu nog tot mijn beste vrienden) ging gepaard met een grote verandering in mijn leven. De belangstelling voor schilderijen, voor muziek, voor kunst in het algemeen was voor mij geen vlucht uit de werkelijkheid. Ik ging dank zij hen begrijpen dat er veel dingen zijn, die het leven de
132