Niemand die het antwoord weet

len, je moet moed houden.

Ik weet zeker, dat ik Adriana op dat moment intens haatte. Maar ik was zonder wil. En zij wist het. Ze prepareerde me voor de daad, die een leugen was.. . van mijn kant een smerige, weerzinwekkende mechanische leugen. En van haar kant? Wat bond haar aan mij? Heerszucht? Na mijn onmachtig orgasme lag ik naast haar, verdrietig en vernederd. De gewenning tussen Adriana en mij heeft drie en een half jaar geduurd. Bijna tweehonderd zondagen. En de nachten. Zij voegde zich in alles naar mij, maar onder alle omstandigheden bleef ze de aktieve partner, die zei wanneer en hoe en waar het gebeuren moest. Ze zei altijd dat ze zielsgelukkig bij me was. Dat was geloof ik eerlijk gemeend. Ik was haar lijfeigene, zij was aan mij verslaafd. We lagen in bed als twee verdoemden.

Ik had in die tijd aardig werk bij een goudsmid. Van mijn spaarcentjes legde ik thuis op de zolder van het pakhuis, waar ik nog altijd mijn kamer had, een douche-installatie aan. 's-Morgens en 's-avonds, telkens als ik maar even tijd had, stond ik onder die douche, ik schrobde me soms drie keer per dag met water en zeep af, ik heb me nog nooit zo vies gevoeld als in die tijd.

Ik kreeg aan het werk bij die goudsmid een hekel. Toen liep ik een paar maanden zonder, maar ik verzweeg tegenover Adriana, dat ik werkloos was. Als ze wist dat ik op de keien liep, zou ze zeker zeggen: ach jö, kom maar bij mij wonen. Ik wilde van haar weg. Ik voelde wel vriendschap voor haar, maar dat gevoel bond me in 't geheel niet. Oude gedachten aan zelfmoord kwamen weer boven. Was de dood dan toch de uitweg uit alle kwellingen?

Moeder zei, dat ik er slecht uitzag. Vader bromde iets. Bij mijn lief moedertje heb ik toen mijn verraad bekend, het verraad aan mezelf.

'Ben je ooit maar éen enkele sekonde gelukkig bij haar

120