moeilijkheden met hun geweten. Wat er allemaal aan die operatie te pas scheen te moeten komen, te veel om te onthouden, laat staan te begrijpen. Maar eind 1939 was de toestemming eindelijk afgekomen. Er was een chirurg in de stad Groningen aangewezen om mijn versierseltjes in te ruilen voor de vrij-heid.
De prof in Groningen was wèl mededeelzaam. Hij zei trouwens, dat hij verplicht was (of zich verplicht voelde, dat weet ik niet meer precies) mij omtrent de aard van de operatie in te lichten.
'Het voornaamste weet ik al, dokter. U haalt de versierseltjes weg'.
'Zo zou je het kunnen noemen'.
'Wat ik vragen wou, dokter, raak ik dan ook al mijn slechte
gevoelens kwijt?'
'Ze worden veel zwakker'.
'In het gesticht vertellen ze, dat je last houdt van verstijvingen, maar verder, ho maar'. 'Dat is in het ene geval anders dan het andere'. 'Kan ik wel tot orgasme komen?' 'Ja. Wel erecties, geen ejaculaties'.
'Ik heb me laten vertellen, dat je in elk geval wordt, wat we
onder elkaar een 'droge meter' noemen'.
'Dat is juist. Zaadlozingen zijn uitgesloten. Maar desondanks
blijf je in staat tot de geslachtsdaad, onvruchtbaar'.
'De hoofdzaak is, dat ik mijn slechte neigingen verlies. Want
anders kom ik nooit uit het gesticht'.
Ik ging nogal luchthartig naar de operatie-zaal. Toen ik in mijn bed weer bijkwam, voelde ik, dat mijn onderlijf stevig in het verband zat. Ik was doodmisselijk. Met een plotselinge schrik bemerkte ik, dat ik hevige pijn in de onderbuik had, een pijn zo angstaanjagend als ik nog nooit had ervaren. Een dag of wat daarna was de onpasselijkheid verdwenen, maar de pijn in het onderlijf zat er nog.
102