Amsterdam, je hebt een zoute smaak

meenschappelijk statussymbool. Er bestond echter geen enkele tegenstelling tussen de voetbalvereniging en de speeltuin, zomin als er vijandschap heerste tussen de biljartverenigingen, de loterijclubs, de turnvereniging, de muziekclub en andere instituten ter vergroting der gezelligheid.

Als ik het kwansuis-geleerd moest zeggen, zou ik neerschrijven, dat voor de buurt de speeltuin het naar binnen gerichte statussymbool en de voetbalclub het naar buiten gerichte zinnebeeld van aanzien was. De liefde van elke buurtbewoner voor zijn eigen kroost in 't bijzonder en voor de kinderen in 't algemeen, verenigde zich in een Al-liefde, die het speeltuinwerk in een zachte sluier van genegenheid wikkelde. De opzichter Visjager scheidde al deze mensen van hun gemeenschappelijke liefde, een wachter voor het paradijs, maar met een vlammend zwaard in de hand. Nooit is een opzichter van enige speeltuin in enige plaats van Nederland door zoveel geestdriftige, vrijwillige, onbaatzuchtige medewerkers zo in zijn werk gehinderd. Hakkel, ze timmerden ongevraagd, ze metselden ongeremd uit persoonlijk initiatief en ze bemoeiden zich bij voorkeur met zaken die hun niets aangingen. Het zou de waarheid beslist geweld aandoen indien ik nu neerschreef, dat er nooit stille wrijving, luidruchtig gekrakeel of uitslaande bonje was, ten eerste tussen Visjager en zijn vrijwilligers, ten tweede tussen de vrijwilligers onderling, ten derde tussen de familieleden van elkeen, die hoe dan ook een pietsie mede-verantwoordelijkheid voor het welzijn van de speeltuin meedroegen. Maar wat gaf het dat buur en vrind elkander in bittere vijandschap bejegenden... het ging bij

54