Amsterdam, je hebt een zoute smaak

jaar in het voordeel van de partij, maar omdat we idealisten zijn, slagen we erin oprecht te blijven kijken. Deze keer is er schrijfwerk. We krijgen een fragment van de kiezerslijst voor ons, alsmede een hoopje blauwe schriftjes. Ik maak kennis met een der locomotieven van Neerlands politieke geschiedenis: het huisbezoekboekje. We schrijven namen en adressen over, honderden. Mijn latere vriend, Andries Sternheim, is voorzitter van de afdeling. Hij is een voorzichtig man. Hij mompelt: 'Het is voor jullie zeker zoiets als strafwerk maken.'

Maar ik begrijp zijn scherts niet. Voor duizenden met mij is het socialisme geen geloof, maar een levensrichting. Het betekent: geen alcohol, niet roken, zuinig zijn op je lichaam en verantwoordelijk voor je naaste. Met een levensrichting kan een mens niet vroeg genoeg beginnen. Je kunt niet verdragen dat ze ermee spotten. Je stapt over een drempel in een nieuw leven. Schijnbaar onbetekenende klusjes tillen je boven het alledaagse uit.

Van het ogenblik af, dat ik de vier treedjes van het stoepje aan de Zwanenburgwal opga, ben ik volwassen. Asscher Benjamin Kleerekoper is onze kandidaat. Hij is een geniaal redenaar. Er is een verkiezingsvergadering in Handwerkers Vriendenkring, waar Asscher Benjamin Kleerekoper het woord voert. Zegt de gerant:

^cAls ik de ramen van de zaal openzet, kunnen de dove oudjes in het werkhuis aan de Roetersstraat hem ook goed verst dan.'

Nooit weet iemand van te voren wat Asscher Benjamin Kleerekoper in zo'n vergadering gaat zeggen... hij zelf het

3¹