Amsterdam, je hebt een zoute smaak

174° de vishandel zo zeer in joodse handen was geconcentreerd, dat er door niet-joodse concurrenten rumoerige bezwaren werden gemaakt.

In de steeg wonen niet uitsluitend vishandelaren. Groentehandelaar Hendrik Jansen zit in zijn hal-achtige winkel en de muren zijn zó overbelast met blikken groenten, dat de klant de angst bekruipt, dat vandaag of morgen de hele blikvoorraad met een donderende klap naar beneden zal komen 5 er is trouwens al eens een dodelijk ongeluk gebeurd, toen een ponds blik op iemands hoofd terecht kwam. De zuinigheid van Hendrik Jansen is wijd en zijd in de buurt bekend, maar even fameus is zijn voorliefde voor paarden. Hendrik kan geen paard zien of hij wil het bezitten, in deze man moet de eigenaar van een beroemde renstal gereïncarneerd zijn. Komt een wagen met een paard door de steeg, dan ijlt Hendrik de voerman tegemoet. 'Is dat paard te koop?' 'Hangt er van af wat je er voor geeft.' 'Zeg liever wat je er voor moet hebben.' Als die twee dan lang genoeg dit spiegelgevecht hebben gevoerd, noemt de voerman eindelijk de koopsom. Hij kan zeggen wat hij wil, want Hendrik antwoordt altijd: 'Nee, dat betaal ik niet. Dan zie ik er maar van af.' De buren in de steeg, die hem beter kennen dan hij zichzelf kent, beweren, dat Hendrik nooit van plan is geweest enig paard te kopen. Hij speelt zo'n beetje met de gedachte : dit paard is van mij.

Zeggen ze: 'Hij is net een vrouw voor de uitstalkast van de modiste. In gedachten past ze elke hoed op, maar kopen... ho maar.'

103