Er groeit gras in de Weesperstraat

maal van verse waar en de andere twaalf uur van iets anders. De jiddisje mamma's zijn kraak- en kraakzindelijk. Ze verschonen de kattenbakken minstens één keer per dag; er moeten zelfs vrouwtjes bestaan, die tweemaal per dag de kat een schone bak aandoen. Allemaal komen ze haastig naar buiten gedribbeld als Dove Kootje zijn komst aankondigt. Hij drijft een bloeiende nering. Men zegt, dat hij in zijn vrije tijd een huisjesmelker is. Zeggen de vrouwtjes:

'Kootje haalt goud uit kattenvuil. 't Is een mirakel.' Het grootste mirakel van Dove Kootje is echter zijn borstkas-techniek. Hij gilt een hele volzin uit, maar hij verdeelt zijn adem zó, dat negen lettergrepen klinken alsof het er maar drie zijn. Kwestie van willekeurige maat en van longen.

'Twee centen een bakkie-de-mollee...'

De straten gaan zich nu langzamerhand vullen met druk-bewegende mensen. De karren met negotie schuiven traag tussen de mensen door. De venters roepen hun kreten. Door elkaar! De schrille hoge klanken van Dove Kootje en de luide zingende galm van de voddenman.

'Wie hééééft er nog oude nikkelen théé- of koffiepotten...'

' c L //// l fff »

Scharoooo... scha-a-a-a-r-o.

Op vrijdag komt Moos de Zuurman door de buurt. Hij heeft zijn wagen volgeladen met pekelaugurken en met augurken uit de wijnazijn, met uitjes nieuw en uitjes oud zuur, met gezouten lemoenen, met olijven zonder tal en mét pit. Hij prijst echter slechts één van zijn artikelen aan: 'Kaaaaaróóóóótje... kaaróóóóótje... waje-waje-waai-karóó-tje.'

51