Er groeit gras in de Weesperstraat

We hebben thuis twee vierpitsstellen. Ze staan op het keukentafeltje en iedereen in de weg. De keuken is smal. Helemaal achteraan is het stilletje. Het is een plee met een deksel, want we hebben een moderne woning ;aan de overkant van de straat staan heel ouderwets nog de emmers op het portaal met een krant erover. De deur van de plee sluit afdoende en verder staat het raampje in die kast altijd wagenwijd open, zodoende... Aan de overkant van het keukentafeltje is een aanrecht. Dat moet de officiële naam zijn, maar wij zeggen altijd: de rekbank. Er zijn kastjes onder met stevige deuren, waarop je zit en heen en weer rijdt, terwijl je je brood opeet. Het doorloopje tussen keukentafeltje en aanrecht is eigenlijk te nauw voor een mens, die haast heeft. Die veel te kleine keuken is de oorzaak van een tamelijk rustige, maar ononderbroken en openlijke oorlog tussen moeder en grootmoeder. Grootmoeder woont bij ons in. Ze is niet bemoeizuchtig, maar ze vindt dat ze alles moet regelen, vooral de dingen, die haar beslist niets aangaan. Als vader kwaad is, zegt hij: 'Zij woont niet in bij ons, wij wonen in bij haar.' Over de schikking van tafeltjes, potjes en pannetjes hebben moeder en grootmoeder altijd onenigheid; dat is normaal tussen mensen, die gék op elkander zijn. De petroleumstelletjes evenwel zijn in staat de intiemste boezemvrienden tot doodsvijanden voor het leven te maken. Hoe gaat dat in een huishouding met drie kinderen? Het komt natuurlijk wel eens voor, dat iemand haast heeft om snel in die kast achter in de keuken tijdelijk te verdwijnen. Hij rent door de keuken. Dan staan de petroliestellen te bibberen als sorteermachines. Daar moet ruzie van komen. Eigenlijk is dus niet het stelletje, maar het stilletje de werkelijke oorzaak van de kibbelarijtjes.

14