Er groeit gras in de Weesperstraat

'Spoken' van Ibsen. Hij kent nu alle symptomen; hij beschrijft ze met Ibsens beeldende taal. Aan welke kwaal Dirk ook lijdt, hij geneest er wél van, maar hij wordt toch nooit beter, omdat bij hem de ene ziekte altijd vlucht voor de volgende mankering.

Van beroep is Dirk eerste assistent van een schillenboer. Dat is een eerzaam vak, waarvan het maatschappelijk nut moeilijk kan worden ontkend. Daarom schaamt Dirk zich voor zijn broodwinning geen seconde. Hij wil niets anders; trouwens, wat zou hij anders kunnen doen? Maar die broodwinning is wel een vunze bedoening. De blubber, die de mensen voor de schillenkar bewaren, nou ja, 4711 ruikt anders. Als Dirk dus 's avonds het vieze vehikel naar het Dijkie heeft gereden, wast hij zich ter plaatse met groene zeep, Daarna trekt hij andere kleren aan. Die hangen in de loods voor hem klaar. Het is een broek en een jasje van lichtbeige fluweel. Het overhemd is lila met een geel dasje, dat ze een pinkelhoutje noemen. De bewoners van de Eilanden zijn geniaal in het verzinnen van passende benamingen. De synthese van Dirks verschijning, eerst vuil en vies in beroepskledij en daarna glimmend in zijn avondkostuum van lichtbeige ribfluweel, vatten ze in twee woorden samen: Lord Drol.

Jan Bierenbroodspot en Lord Drol zijn verwante geesten, omdat ze allebei dromen van de directe actie door middel van een daadkrachtige revolutie. Even grondig als de geneeskunst bestudeert Dirk de chemie, in het bijzonder de wetenschap der explosieven.

Er hestonden een stuk of wat van deze groepen in de hoofdstad. Eén keer in de zoveel weken kwamen die groepen bij elkaar in het op-

163