Er groeit gras in de Weesperstraat

reiniging. Drie werken in de haven. Die ploeteren heel kapitalistisch voor hun broodje. Sommigen lopen in de steun. Een buitenbeentje zoals ik neemt zijn kuchie van huis mee. Tot de lui, die over eigen inkomsten beschikken, behoort Dirk van Heusden. Hij is zo mager, dat hij een driedubbele salto kan maken in een Haarlemmerolie-flesje. Als je hem aankijkt, zie je rcrst een indrukwekkende Adamsappel en daarna een paar bolle kikkerogen, die glimmen als de lenzen van een vuurtoren. De goeierd laat zich door iedereen van alles wijsmaken Maar het diepst komt hij onder de indruk van zichzelf. De dokter (beweert hij) heeft hem eens gezegd, dat hij nogal zwakjes van constitutie is. Sindsdien verbeeldt Dirk zich, dat hij elke week aan een andere ongeneeslijke ziekte lijdt. Als je hem pas kent, huil je bloedige tranen wanneer hij zijn lijstje van kwalen opzegt. Maar je went er gauw aan.

Drie weken lang vreet een vreselijke buiktuberculose aan zijn broze lichaam.

Daarna koopt hij in de bocht van de Nieuwendijk een boekje over water-geneeskunde. Binnen twee dagen cureert hij zichzelf van de tbc, met behulp van de gemeentewaterleiding. Maar in datzelfde winkeltje beeft hij zich toen ook een boekje aangeschaft over geslachtsziekten. Als hij dat uit heeft, zegt hij: 'Ik lijd aan tabes dorsuales.'

Hij sjouwt naar een echte dokter. Laat zich "Wassermannen. De dokter zegt, dat hij zo gezond is als een vis. In geen velden of wegen is een spirocheet te zien. Maar Dirk is niet gerust. Zo snel geneest hij niet. Hij blijft sukkelen met die ruggemerg-tering.

Van die tabes wordt hij pas verlost als hij in de krant een artikel leest over krankzinnigheid. Toevallig ziet hij in diezelfde week

162