Er groeit gras in de Weesperstraat

nieter in mijn libido, waar toch al zo weinig ruimte is met alle complexen, affecten, inhibities en ander seksueel lekkers van meer dan een halve eeuw... nee, ik denk, dat mijn verdrongen marmeren Mozes af en toe ziveet van benauwdheid door de vele verleidingen waar hij tegen aan moet kijken.

Ik houd het er in elk geval voor, dat herinneringen aan mijn zeer prille jeugd er de oorzaak van zijn, dat ik voor de Joden Breestraat altijd een bijzondere genegenheid heb gekoesterd. Alle straten van de oude buurt zijn op mijn hersens geprojecteerd. Voor mijn verhalen heb ik hun beeld zo goed en kwaad als het ging, ontwikkeld en gefixeerd. Maar geen straatbeeld is zo gedetailleerd als dat van de Joden Breestraat.

Pinkie af, ik kan alle huizen van de Brategas stuk voor stuk opnoemen en beschrijven. Onlangs heb ik met mijn neef Sam, die er nota bene vlakbij heeft gewoond, een proef genomen. Mijn geheugen sloeg het zijne met vele neuslengten. Nu dien ik er, der waarheid getrouw, wel schielijk bij te vertellen, dat we elke zaterdagmiddag van vader en moeder aanschouwelijk onderwijs kregen in de handel en wandel van de buurt, meer in het bijzonder van de Brategas. Mijn vader was een sjmoezaantje. Het is een beetje moeilijk van dit woord een definitie te geven. Ik kan het korter uitleggen met een lang verhaal.

De indeling van de Sabbath bij ons thuis geschiedt volgens door de jaren gevestigde tradities. De besteding van de uren van de rustdag is een strikt ritueel.

We liggen 's morgens lang in bed. Op straat is het stil. Het gewone gerucht van karren en mensen is nog niet ontwaakt. Van de buren merk je niet veel. Af en toe kraakt de houten zoldering, dan hoor je boven, drie hoog, iemand op zijn naakte voeten door de keuken schuifelen, even later ritselen de voeten

97