De Centrale, Vijftig jaar arbeiders-levensverzekering

Nadat hij afscheid had genomen, lichtte hij zijn matelootje van het hoofd. Hij haalde warempel het nummer van 'El Socialista' uit de binnenzak van zijn colbertje. Vouwde het open, rolde het hoedje erin. Daarop pulkte hij het zwarte alpinootje uit een andere zak tevoorschijn. Zo, zijn bagage was alweer gepakt. Hij was reisvaardig.

Onderwijl betuigde hij me met vele woorden en duidelijke handgebaren zijn spijt, dat hij nu reeds moest vertrekken. Droefheid overmande hem. Hij zwaaide onmachtig met zijn armen. Zijn leed was te groot om het met twee handen te vertellen. Jammer, duizendmaal jammer, dat zijn trein morgenochtend ging en dat hij nu die woningen niet zou kunnen zien, die prachtige nieuwe huizen.

'Troost je,' probeerde ik hem gerust te stellen. 'Volgend jaar om deze tijd is er weer een bestuursvergadering van de Internationale en dan zullen ze je zeker opnieuw uitnodigen. Wanneer we dan van tevoren weten, dat je komt, zullen we een dag reserveren voor een tocht door Amsterdam.'

Maar hij was ontroostbaar.

Toen kreeg ik plotseling een zonderlinge inval. Om Amsterdam te zien zou er die avond geen tijd meer zijn, hoogstens voor een vluchtige rit. Maar wat zou kameraad Victoriano Luisaretta er van zeggen, wanneer ik hem vanavond meenam naar een concert?

Hij stond even met zijn ogen te knipperen. Een concert? Een muziekantenfestijn, in plaats van de socialistische volkshuisvesting? Dat was toch niet met elkaar te vergelijken.

'Nee,' legde ik hem uit. 'Je vergist je, het is geen kapitalistisch concert. Het is socialistisch.'

Aha, zijn ogen kregen weer glans. Socialistisch! Een concert van een kinderkoor, maakte ik hem verder duidelijk. 'De Kleine Stem.' La voz pequena, jawel, ninos, allemaal kinderen. Zo'n concert - dat is een unieke gebeurtenis. Die kans moetje grijpen. Zoiets komt nooit meer terug; tenminste niet zo spoedig.

Toen we op de terugreis naar Amsterdam in de trein over dat concert spraken, was het vraagstuk van de volkshuisvesting volkomen op de

83