De Centrale, Vijftig jaar arbeiders-levensverzekering

werd slecht betaald en het eten, dat hij kreeg, was nog te slecht voor zwijnen, caramba!

Al schonk het werk hem dan geen bevrediging, daar stond tegenover, dat het hem volop gelegenheid bood het leven van zijn chef te vergallen. Ter kenschetsing van die baas gebruikte Victoriano een overvloed van schilderachtige uitdrukkingen, waarvan ik de woordelijke betekenis niet begreep, maar die de duidelijke strekking hadden ernstige twijfel uit te spreken omtrent de levenswandel van diens vrouw, de deugdzaamheid zijner dochters, de eerlijkheid van zijn zonen en in het algemeen pessisme omtrent de toekomst van diens familie tot in het zevende geslacht.

Hoezeer ik me ook inspande, het lukte mij aanvankelijk niet, van de geachte afgevaardigde uit Spanje een serieuze indruk te krijgen.

Na het avondeten gingen hij en ik door het voorhek, we staken de grote weg over en, aan de andere kant wandelden we een van de lanen in. Hij zei, dat hij in elk geval voor het invallen van de duisternis terug wilde zijn. Boslucht was gezond, maar alleen zo lang de zon scheen.

'Overdag is het bos gevuld met oxygenium', zei hij geleerd, 'maar als de zon weg is, gaan de bomen nitrogenium uitademen en stikstof is vergif voor de mens.'

Ik lachte hem in zijn gezicht uit. Hij bleef echter dood-ernstig. Hij was niet helemaal uit Spanje gekomen om zich hier op een zomeravond door een stel stomme bomen te laten vergiftigen. Voor het donker wilde hij thuis zijn, in gezondheid.

"Waar heb je al die wijsheid vandaan?' vroeg ik hem.

'Ik studeer voor verpleger,' legde hij uit en haastig het hij erop volgen: 'Er is een cursus, waar ik tweemaal per week heenga en daar leer ik alles, wat ik moet weten om later zelf een gediplomeerd verpleger te worden.'

'En hebben ze je op die cursus verteld, dat de bomen een mens kunnen vergiftigen?'

Neen, dat had hij niet van de cursus, maar uit een boek, waarin stond dat bomen ademhalen. Net als levende wezens! Werd dat de

76