Het Amsterdam van Meyer Sluyser (artikel van Elsbeth Etty)

Meijerplein, van de Weesperstraat, waar de diamantbewerkers doorheen gingen, tot het Oudekerksplein met de hoeren.

Maar 'zijn' Amsterdam bestond uit de Rapenburgerstraat en directe omgeving en door de fragmenten die hij er in al zijn boeken aan wijdt bij elkaar te leggen, rijst een beeld van dit buurtje-in-de-oude-buurt.

TOONTIE SOLIDAIR

Allereerst was er in de Rapenburgerstraat, op nummer 6-8, Meyer Sluysers lagere school (school nummer 10, een nummerschool zoals de scholen van de armen werden genoemd), waar 'iedere leerling socialist was, al in de eerste klas'. Bovenmeester Moll was een dubbelganger van socialistenleider Troelstra en werd daar regelmatig op straat mee lastig gevallen. Maar Moll had geen goed woord over voor de 'solidariteitsactie' van zijn leerlingen met de stakende naaisters van atelier André Hertzberger in de Foeliestraat. Voor de jongens van de joodse buurt was de staking geen klassenstrijd, maar klassenoorlog, aldus Sluyser in Er groeit gras in de Weesperstraat. Tijdens de staking bracht de politie iedere ochtend vroeg 'onderkruipsters' uit andere delen van de stad naar het bureau Jonas Daniël Meijerplein, waar ze werden opgewacht door de jongens van school tien, en van school twee, en van school tachtig en éénentachtig uit de Valkenburgerstraat, en de jongens van de scholen op het Waterlooplein'. De strijdlustigste kinderen 'staakten' mee, ze spijbelden van school om de onderkruipsters in een demonstratieve optocht te vergezellen naar het atelier in de Foeliestraat, waar Meyer Sluyser voor het eerst de stakingsleidster Alida de Jong hoorde spreken. Ze was geboren in een keldertje in de Weesperstraat en de hele buurt kende haar. 'Toont je solidair,' riep Alida, waarop een

=» 124 =