in de oorlog zit. De Duitsers willen eerst de hele Westkust van Europa in handen hebben. Voor die tijd doen ze niets in Frankrijk. Daarom liggen ze achter hun Siegfriedlinie. Dirk, ik maak me echt angstig. Wat zal er met Nederland gebeuren, met vader en moeder, met ons... en met jou.'
Dirk was diep onder de indruk van Lien's ernst. Wat kon hij tegen haar redenering inbrengen? Het gaf hem een fijn gevoel, dat ze zo bezorgd was voor hem. Onwillekeurig drukte hij haar arm steviger dan ooit.
'Ik vind jou een echte vriendin', zei hij.
Lien bleef staan: 'Dirk', zei ze met een door angst verstikte stem, 'wat er ook mocht gebeuren, laten we afspreken, dat we elkaar nooit in de steek zullen laten. Het kan zijn, dat we elkaar in de roerige dagen, die ik zie komen, kwijt zullen raken. Beloof je me, dat je alles zult proberen om weer bij me te komen.' 'Dat beloof ik', zei Dirk. 'Echt?'
'Echt', zei Dirk.
En toen gebeurde er iets, waar Dirk helemaal niet op verdacht was. Lien pakte hem met twee handen om de hals en gaf hem een klinkende zoen. En hij gaf haar een terug.
'Nou is de belofte plechtig verzegeld', probeerde hij grappig te zijn. Maar Lien zei:
'Ik hoop, dat we dit nooit zullen vergeten.' Stevig gearmd liepen ze naar Lien's huis.
92