Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

destijds in Amsterdam bijna was gebeurd, kunnen we dan tegen de politie zeggen: de ome van Willem Noteboom vindt het goed.' 'Henk, zeg jij nou ook eens wat', moedigde Willem Henk van Straten aan.

'Ik wil het wel vertellen, maar ik weet niet of het mag.' 'Ga je gang maar', zei Willem.

'Nou goed dan', zei Henk, 'het zit dan zo, dat Willem en ik dezer dagen bij die oom van hem op het departement zijn geweest. Willem had met mij over zijn plannen gesproken. Eerlijk gezegd, dacht ik er net zo over als Dirk, namelijk: moeten wij dat doen? Toen zei Willem, ga mee naar mijn oom. En nu vertel ik jullie iets, dat voorlopig onder ons moet blijven. Kijk, zei die oom, ik zal jullie vertellen wat er dezer dagen in Den Haag is gebeurd; daaruit kan je leren wat gewone burgers in deze tijd kunnen doen.'

Het was nu doodstil in de kamer. Iedereen luisterde vol spanning. 'Eergisteren loopt een gewone man in Den Haag op straat. Opeens ziet hij voor zich op het trottoir een grote gele envelop liggen met zegels er op en heel dik. Hij denkt: hé, dat heeft natuurlijk iemand verloren, laat ik het ding oprapen, misschien staat er een adres op. Goed, die man raapt de envelop op. Er staat inderdaad een adres op. Herrn H. Cors, Auslandsorganisation en nog veel meer Duits, adres in Berlijn. En het gedrukte hoofd van die enveloppe laat zien, dat die brief afkomstig is van het Duitse gezantschap in Den Haag. Normaal zou zo'n man naar het Duitse gezantschap zijn gegaan en hebben gezegd: asjeblieft dat heb ik gevonden en verder goede dag. Maar die man was niet gek. Hij ging met die envelop naar de politie. Die enveloppe is eerst door allerlei lui betast en bekeken. Er kon wel een tijdbom inzitten, zeiden ze. Maar ten slotte hebben ze heel voorzichtig dat ding geopend. En weetje wat te voorschijn kwam?' Henk keek triomfantelijk rond. Hij was het middelpunt van de belangstelling.

'Ga jij maar verder, Willem', zei hij.

'Goed', zei Willem, 'mijn oom heeft het ons, Henk en mij, verteld. Er zaten acht uitvoerige brieven in. Allemaal op papier van de Duitse legatie. Allemaal ondertekend door meneer Otto Butting, die aan de legatie is verbonden en tegelijkertijd hoofd is van alle Duitsers, die in Nederland wonen. In die brieven stonden rapporten over alle mogelijke zaken, die met de verdediging van Nederland te maken hadden. Doodgewone spionage. Precies aangegeven waar bunkers liggen, en waar vliegtuigen zouden kunnen landen, als de gewone vliegvelden onbruikbaar zouden zijn. Er stonden berichten in over telefoongesprekken, die ze hadden afgeluisterd. Vooral omtrent de

90