Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

hoofdstuk ix

De geheimzinnige brief

Doordat Dirk het met zijn werk zo druk had gehad, waren er heel wat dagen voorbij gegaan zonder dat hij Lien langer dan een paar minuten had kunnen spreken. Van een bijeenkomst van de club in de kamer van Willem Noteboom was helemaal niets meer gekomen. Gaandeweg begon de nerveuze spanning in Nederland wat te zakken, al bleef iedereen uiterst waakzaam.

'Kun je zaterdagavond bij me komen, de hele bende komt', liet Willem hem weten.

Ze zaten in 'n grote kring, allemaal: Willem en Marietje, Toon de Wit en de lijzige Elisabeth, de stoere Henk van Straten en de niet minder forse Katelijne de Liefde, en Dirk en Lien. Dirk vond het plezierig weer eens in de vertrouwde kring van zijn vrienden en vriendinnen te zijn. De club vond het machtig interessant, dat zij van hem als het ware uit de eerste hand konden horen wat er in Denemarken en Noorwegen was gebeurd. Vooral het verhaal van de reportage door Ole Jo-hanson en het einde daarvan ontroerde hen sterk. 'Ik beweer', zei Willem, 'dat we als club verder moeten gaan met actieve strijd tegen het landverraad. Goed, onze eerste expeditie naar de kelder in Amsterdam is mislukt. Maar wat zou dat? Dat betekent toch niet, dat alle andere expedities eveneens zullen mislukken? Denemarken en Noorwegen hebben twee dingen bewezen. Ten eerste, dat de Duitsers overal hun spionnen hebben, en ten tweede, dat de regering niet bij machte is op alle dingen tegelijk te letten.' De anderen konden dit slechts beamen.

'Een oom van me', zei Willem geheimzinnig, 'werkt op het departement van justitie. Het is een broer van mijn vader. Met die praat ik wel eens over die dingen en hij zegt, dat zulke clubs als wij hebben, goed werk kunnen doen. Hij zegt, dat Nederland propvol zit met Duitse agenten.'

'Ik vind, dat de regering die lui meer in de gaten moet houden', zei Dirk.

'Dat vindt die oom van mij ook', zei Willem, 'maar er zijn altijd mensen te weinig. Toen ik hem vertelde van deze club, zei mijn oom, dat de regering heel wat geruster zou zijn, als er meer van zulke clubjes in het land aan het werk zouden zijn.' Dirk haalde zijn schouders op.

'Wat heb je aan zulke verhaaltjes. En als we gepakt worden, zoals

89