Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

rekening mee houden, dat er een spreekwoord bestaat, dat je misschien wel eens gelezen en zelfs begrepen hebt. Noblesse oblige. Adeldom verplicht. U bent niet zo maar Dirk Poldervaert met niets achter zich dan zijn eigen schaduw. Nee, meneer, u vertegenwoordigt ook een stukje omroep. En wilt u dat nu maar nooit vergeten. Stel je voor, dat niet mijn achterneef maar een levensgrote echte Amsterdamse politieagent je in je lurven had gepakt. Dan stond er vanmorgen in alle ochtendbladen: in de nacht van zaterdag op zondag heeft de politie een employé van de omroep gearresteerd, toen de aangehoudene bezig was zich door middel van braak toegang te verschaffen tot een perceel aan de Weesperzijde.' 'Goeie help', zei Dirk.

'Beste vriend Dirk, als dat was gebeurd, zou je tot aan je nekharen in de puree hebben gezeten. Ik had de bovenste baas in de zaak moeten mengen. En weet je wat die gezegd zou hebben? Jongelui, die zo slecht het verschil tussen mijn en dijn kennen, dat ze de naam van de omroep in gevaar brengen, kunnen we niet gebruiken. Eruit met die knaap.'

Dirk kreunde van narigheid.

'En nu komt er nog iets anders bij. Wil je er voortaan asjeblieft rekening mee houden, dat je op mijn aanbeveling bij de omroep bent gekomen? Dat wil zeggen, dat jouw schande ook een stukje mijn eigen schande kan worden. Als je me dat wilt aandoen, moet je het maar duidelijk zeggen, dan weet ik voortaan wat ik aan je heb.' Eindelijk stotterde Dirk:

'Ik vind het echt rot... echt... en ik heb er spijt van.'

'Akkoord', zei Gijs, 'dan praten we er niet meer over. Voor mij is de

zaak gesloten.'

Die Gijs is toch wel een fijne vent, dacht Dirk bij zichzelf. Hij nam zich voor dit gesprek nooit te vergeten.

De stem in de luidspreker zei, dat het K.L.M. toestel uit Praag zoeven was geland. Niet veel later kwamen drie mannen, met tassen en koffers beladen door de uitgang. Gijs liep hen tegemoet. 'Welkom', zei hij.

De mannen kwamen aan het tafeltje zitten. Ze spraken Duits. 'Jullie bent nogal bepakt en gezakt', zei Gijs, 'wanneer dachten jullie terug te gaan?'

'Als het aan ons ligt direct, maar we zijn bang, dat het heel lang zal duren, heel erg lang.'

Dit laatste zeiden ze op zeer treurige toon. Eén van hen legde uit:

'We hebben geschreven, dat we komen om een paar reportages voor

69