Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

zal wel zo geheim zijn, dat ze het niet aan de grote klok willen hangen.'

De Kreeft bleef nog een beetje zitten napruttelen, maar Gijs was onvermurwbaar.

'Dirk ga je mee', zei hij tegen een uur of elf, 'we gaan naar Schiphol.' Dirk was er vele keren eerder geweest, maar hij vond het er elke keer opnieuw reusachtig interessant.

Het vliegtuig uit Praag was nog niet binnen. Het had een half uur vertraging. Gijs en Dirk zaten in het restaurant. 'Nou moetje me eens precies vertellen', begon Gijs, 'wat er zaterdagavond is gebeurd.'

Dirk deed zijn verhaal, uitvoerig en nauwkeurig. Wat hem beviel was, dat Gijs alles als een prachtige anecdote beschouwde. 'Een reuzen mop', herhaalde hij steeds, 'wat een kolossale bak. Jullie daar in het donker en die slome achterneef van me met zijn lijfeigenen in de schaduw op de loer naar dieven en moordenaars. Jullie met de koorts van de angst op het lijf, en mijn achterneef ook met de beverd.'

'Met de beverd?' vroeg Dirk verwonderd.

'Natuurlijk', zei Gijs, 'die achterneef van me heeft me onthuld, dat hij dacht, dat jullie gewapend waren. Nog een geluk, dat hij de politie er niet bij had gehaald. Dan had ik je uit de boeien moeten plukken.'

'Die achterneef lijkt me toch wel een geschikte man', zei Dirk. 'Ja, dat is hij wel geloof ik', zei Gijs, 'al heb ik hem in geen honderd jaar ontmoet. Over jou was hij reusachtig te spreken. Ik wil je geen stroop om je mond smeren, want daarzonder ben je al verwaand genoeg, maar hij zei me wel tien keer: als Nederland allemaal zulke jongens heeft als Dirk, nou laat dan de moffen maar komen.' 'Zei hij dat heus?' vroeg Dirk, 'of zit je me maar een beetje voor de gek te houden?'

'Welnee, dat zijn de eigen woorden hoor. Maar nu we mooie kanten hebben gehoord, meneer Dirk Poldervaert, moeten we ook even aandacht wijden aan de minder fraaie aspecten, als u begrijpt wat ik bedoel.'

De stem van Gijs was opeens veranderd. Hij klonk hard en ernstig. 'Ik begrijp het niet', zei Dirk.

'Dan moet meneer maar eens goed luisteren, met allebei zijn oren open en met de antenne van zijn eigenwijze hersens wijd uit gespreid. Als ik het goed begrepen heb, weledele heer Dirk Poldervaert, behoort het tot uw toekomstdromen eenmaal als reporter van de omroep in Nederland naam te maken. Goed. Wilt u er dan voortaan

68