Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

hoofdstuk vi

Spanning en ontknoping

Het duurde een week of zes voordat Willem Noteboom met een uitgewerkt plan de campagne voor de dag kwam. In die tijd had hij en Marietje van Witsen het terrein grondig verkend. Marietje was wel het meisje, dat precies bij zo'n ijzervreter paste. Ze was het altijd bij voorbaat met Willem eens. Ze trokken er samen op uit. Dat hadden ze ook gedaan toen ze het plan in elkaar zetten. Willem had een lijstje samengesteld van de oefentijden in die kelder. 'Hoe hebben jullie dat in vredesnaam gekregen?' vroeg Elisabeth van Elzen. Elizabeth was een knap meisje met rood-goud haar. Ze was beslist niet een van de snuggersten.

'Nou', zei Willem, 'dat was eenvoudig een kwestie van geduld. Marietje en ik hebben om de beurt, nu eens samen, dan weer afzonderlijk in de buurt van die kelder rondgehangen. En elke keer als lui naar binnen gingen maakten we daar een notitie van. De beste tij d om te gaan rondneuzen is de zaterdagavond. In al de weken, dat we daar hebben opgelet is er op zaterdagavond nooit iemand in die kelder geweest.' 'Daarna ben ik gaan uitzoeken waarom die lui op zaterdagavond niet verschijnen', zei Marietje. 'Kijk, ik heb hier de nummers van het 'Volk en Vaderland'. Ze hebben op zaterdagavond bijeenkomsten in de kringhuizen. Daar is de W.A. nodig. Komende zaterdagavond is er weer zo'n familiefeestje van Mussert. Dan is de kust vrij.' Het plan van Willem was vrij eenvoudig. Hijzelf zou met Henk en Dirk proberen in de kelder te komen. Hij had drie zware zaklantaarns bij zich. Verder wat los gereedschap. Toon zou buiten het commando voeren. Die moest zijn fiets bij zich hebben. Hij zou voortdurend van de voorkant van de kelder door de zijstraat naar de achterkant rijden. Een soort algemene controle. Elisabeth zou aan de voorkant van de kelder postvatten. Aan de achterkant zouden Kate-lijne, Lien en Marietje het hek in de gaten houden. 'Ik heb drie aan de achterkant gezet', zei Willem, 'omdat we daar misschien assistentie nodig hebben bij het overklimmen van het hek en zo.'

Als er onraad dreigde zouden ze elkaar waarschuwen door middel van een snerpend speelgoedfluitje.

Toen ze het allemaal goed in zich op hadden genomen, zei Willem: 'Nou moet ik nog even met Henk en Dirk praten. Het gaat er om, dat de ploeg die naar binnen gaat, nog even aparte instructies krijgt.

58