Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

een inspectie binnenshuis niets. Ik maak nu een situatietekening voor het geval we op een andere dag terugkomen.' Henk had zijn tekening zo volledig mogelijk gemaakt. Het begon donker te worden. De buurt was oud. Er stonden vervallen huizen. Henk en Katelijne gingen op een stapeltje kisten zitten, die voor een loods stonden waar een in-pakkerij gevestigd was; tenminste op de gevel stond 'Transporton-1 derneming'.

'Ik vind het hier wel een beetje spookachtige bedoening', zei Katelijne 'niet dat ik bang ben. Maar de straatverlichting is hier ook niet alles. Ik vind het echt een buurt waar rare dingen kunnen gebeuren.' 'Dat maakt het voor ons misschien makkelijker als we op een of andere dag in die kelder een kijkje zouden willen nemen.' 'Wou je gaan inbreken?'

'Inbreken en inbreken is twee', zei Henk. 'We komen toch niet om te stelen. We komen alleen maar om te kijken. Dat kun je toch geen inbreken noemen.'

'Nee, maar hoe wil je binnenkomen?'

'Och', zei Henk, 'zo bar moeilijk lijkt het me nou ook weer niet. Kijk dit is de achterkant van de oefenkelder. Die steekt ruim een meter boven de grond uit. Zie je aan de achterkant dat luik? Als je dat open hebt kun je vermoedelijk van die kant in de kelder komen. Het enige wat je dus eigenlijk te doen hebt, is hier over dat hek klimmen. Die kisten staan daar prachtig. Als die hier elke avond staan is het gewoon een uitnodiging om er twee of drie van op elkaar te stapelen. Dan kan een kind over het hek wippen. Het enige wat we dan nog te doen hebben is dat luik open te wringen.'

De club zat weer op de kamer van Willem Noteboom bij elkaar. Henk van Straten had de aantekeningen in een grote tekening uitgewerkt. 'De maten zullen wel niet precies kloppen, maar dat hindert niet. Kijk hier is de voortuin. Als je die doorloopt kom je daarbij de hoofdingang. Daar hoeven we niets te proberen, want je kunt er zeker van zijn, dat ze die voordeur goed op slot hebben. Maar als je nou dat straatje hier doorloopt kom je aan de achterkant. Het is een rommelige buurt. Hier staan de kisten. En daar zouden we over het hek moeten, tien meter verderop is het luik, waarvan ik denk, dat het toegang tot de kelder geeft. Er staan op straat wat lantaarns, maar dat luik ligt precies in de schaduw. Mooier kan het niet.' Ze bogen zich over de tekening. Henk en Katelijne moesten allerlei vragen beantwoorden. Tenslotte zei Willem:

'Ik geloof, dat we de situatie nu wel kennen. De vesting moet aan de achterkant bestormd worden. Daar zit het zwakke punt in de verdediging.'

56