Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

Er moest hulp komen, uit Engeland, uit Frankrijk, uit Amerika misschien. Pas dan, ja misschien, zou de dictator zich wel tweemaal bedenken, voordat hij Tsjecho-Slowakije zou binnenvallen. Dirk had deze gebeurtenissen gevolgd, toen hij nog in de hoogste klas zat. Hij herinnerde zich best de foto's van een ontmoeting tussen de twee dictators, Hitier uit Duitsland, en Mussolini uit Italië. Twee opgeblazen kikkers leken ze op die foto. Het zou lachwekkend geweest zijn, als niet iedereen had geweten hoe diep ernstig de dreiging was, die van deze mensen uitging.

Wat een rampspoed hadden deze dictators al over de mensheid gebracht. In de eerste plaats natuurlijk over hun eigen volk. 'Herinner jij je dat bleke meisje met dat zwarte krullende haar, dat bij mij op de archiefafdeling zit?' vroeg Lien op een ochtend, toen ze weer samen naar kantoor fietsten.

'Nou, en of', zei Dirk, 'wat een prachtig zwart haar heeft dat kind, en zo glanzend...'

'Nou, je hebt wel notitie van haar genomen', pruilde Lien, 'ik moet zeggen, dat jij je ogen goed de kost geeft. Ze is aardig, maar mooi... nee!'

Dirk lachte een beetje in zich zelf. Dat had je nou altijd met meisjes. Zodra je zei, dat je een ander meisje aardig vond, werden ze kwaad. Niks van aantrekken, dacht hij. Hardop zei hij: 'Wat is er met dat kind?'

'Ze komt uit Berlijn. Vijf jaar geleden is ze naar Nederland gevlucht. Haar vader en moeder konden niet mee. Die zijn achtergebleven. Zij is door een Hollandse vrouw meegenomen op een vervalste pas, zal ik maar zeggen. Die vader en moeder zijn dood, doodgewoon vermoord door de moffen. En dat kind is nou hier. De enige van de hele familie die over is. En zo zijn er duizenden gezinnen daarginds. Die Hitier waadt door oceanen van bloed.' 'Hoe heet ze?'

'Trude... en dan een of andere Duitse naam, maar iedereen noemt haar Truusje. Ze zijn joden, daarom moest ze vluchten en daarom hebben ze haar vader en moeder vermoord, barbaars hè! Mensen vervolgen en vermoorden om zó iets. Iedereen heeft toch 't recht om vrij te leven, of hij nu jood of christen of muzelman is, en of hij nu een blanke of een pimpelpaarse huid heeft.' 'Ze spreekt Nederlands of ze hier geboren en getogen is?' 'Dat wel', zei Lien, 'maar ze is ontzettend bang. Ze zegt steeds: hier komt het ook, je zult zien hier komt het ook. En dan kun je net zo vaak tegen haar zeggen, dat Nederlanders geen Nazi's zijn, ze blijft volhouden: je zult zien, hier komt het ook.'

22