Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

Tommy MacDuff', zei Gerard, 'die wilde ik in elk geval even bellen, hij weet al dat ik hier ben.'

'Prima', zei de Kreeft, 'denk er om, hij zal wel proberen je uit te melken over je belevenissen... je kunt hem alles vertellen wat je wilt, als je maar zorgt, dat Nederland een goed figuur slaat. We zijn nou in oorlog, en het heeft geen enkel nut, dat we hier ten overstaan van de bondgenoten een beetje op elkaar gaan zitten hakken en fitten. En voor de rest... ik heb voor Dirk een kamertje besproken in een pension een beetje buiten het centrum, als ze nog een tweede hokje vrij hebben, kan wat mij betreft Gerard daar ook wonen. Voorlopig natuurlijk. De hoofdzaak is, dat jullie onder dak bent, daarna kunnen we wel verder zien.'

'Maar we bezitten met ons tweetjes bij elkaar nauwelijks een tientje in Engels geld, dat hebben we in 't kamp gekregen', zei Dirk. 'O dat komt wel terecht', zei de Kreeft, 'laten we nu maar eerst naar dat pension gaan. Daar knap jullie je een beetje op. En dan gaan we samen naar het hotel waar de Nederlandse regering bij elkaar zit. Er moet een heel regerings-apparaat worden opgezet, als je begrijpt wat ik bedoel. Nederland vecht door, onder koningin Wilhelmina van Oranje Nassau, die immers ook in Engeland is. En de regering heeft mensen nodig om het werk te doen. Er zijn maar betrekkelijk weinig uit Nederland hier heen komen waaien, en van die weinigen vallen er natuurlijk weer een aantal af, die wat anders hebben te doen dan ambtenaartje spelen. Om werk hoefje dus niet verlegen te zitten, en om een paar pond verdienste in de week ook niet.' Dirk haalde verlicht adem. Van die kant had hij de zaak nog niet bekeken.

Gerard zei zelfverzekerd:

'Ambtenaartje spelen? Aan-me-nooit-niet. Daar ben ik te fijn voor gebouwd. Ik zal wel zien, dat ik in de journalistiek een paar pond in de week bij elkaar fantaseer, maar tja, weet je wat, ik ga voorlopig toch maar mee naar dat pension, samen uit samen thuis.' Het pension lag vlak bij het station van de ondergrondse trein Swiss Cottage. Het was voor de eerste maal in zijn leven, dat Dirk in een trein onder de grond reed. Razend hard ging het. Tegen het plafond van de trein stond de hele route uitgestippeld. Die moest twintig of meer kilometers lang zijn, berekende Dirk. En zulke lange treintrajecten liepen kris kras overal onder de grond, en ook onder de rivier de Theems door. Twee steden op elkaar, dat was Londen eigenlijk. De pensionhoudster kwam hen in de gang begroeten. Ze heette Hilde Liebermann, vertelde ze, en ze sprak een krom soort Nederlands met veel Duitse woorden er door heen.

110