Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

goederenwagens en kleine stoomlocomotiefjes stonden overal op de wijde emplacementen, waar de trein over honderden wissels overheen hobbelde. 'We zijn er', kondigde hij aan.

'Dat merk ik', zei Dirk droogjes, 'want de trein staat stil.' Ze stapten uit en liepen allebei nogal onzeker over het perron. Niemand vroeg naar een kaartje. Iedereen scheen haast te hebben. 'Kijk daar hebben we Dirk Poldervaert', zei plotseling een stem. Een man stapte op hen af.

'Nee maar... 't is de Kreeft', stamelde Dirk onthutst, 'hoe bent u in vredesnaam hier verzeild geraakt?'

'Zou je me niet eerst eens vertellen wie de vent is, die je bij je hebt?' zei de Kreeft.

'O ja, mag ik even voorstellen... dit is Gerard van Reuven, journalist uit Amsterdam, en dit is overste Lagerwei uit... ja waar vandaan eigenlijk?'

'Uit Nederland', grinnikte de Kreeft, 'jij bent naar Amsterdam gegaan en toen via IJmuiden hierheen, en ik heb geprobeerd op een andere manier naar Den Haag te komen, zoals mijn orders luidden. Het is mij wel gelukt, maar toen ik in Den Haag was, kreeg ik orders te proberen naar Engeland uit te wijken. Ik moest voorkomen, dat ik in Duitse krijgsgevangenschap raakte. Ik ben met een garnalenvisser uit Scheveningen meegegaan, en na vijf uur werden we door een Britse torpedoboot opgepikt, en ziedaar... hier ben ik.' 'Ook een gelukkig toeval, dat we mekaar hier juist moesten tegenkomen...',zei Dirk.

'Helemaal geen toeval', antwoordde de Kreeft, 'vriendjes van de Engelse geheime dienst, die in het bijzonder op stiekeme Duitse spionnen moeten letten, hebben me de lijsten met namen laten zien van de Nederlanders, wie het is gelukt naar de overkant te komen. Nou ik zag jouw naam er ook bij staan. Toen was het natuurlijk een koud kunstje om te we^fen te komen met welke trein ze jullie naar Londen hadden gestuurd.'

'Ik moet zeggen, dat het zaakje wel klopt', zei Gerard. 'Eerlijk gezegd verbaast me dat wel een beetje, want ik heb altijd gehoord, dat die Britse geheime diensten een soepzootje zijn.

'Vergis je daar niet in', zei de Kreeft, 'dat kon je best meevallen. Apropos, wat hebben de heren voor plannen?' 'Geen enkel plan', zei Dirk, die zijn zelfvertrouwen plotseling had voelen groeien. Nu de Kreeft ook in Londen zat, hoefde Dirk in elk geval niet voor alles op Gerard te leunen.

'Ik heb een kennis, een collega, bij de Evening Standard, een zekere

109