Hier is de VARA

Opeens (hoe het komt weet ik niet, maar het is net alsof er iemand achter me staat, die me iets in het oor fluistert) opeens, roep ik naar beneden:

״Het is toch niet... je bedoelt toch niet... het gaat toch niet over de zendtijd?"

Ik heb gewoonweg een brok in mijn keel van zenuwachtigheid.

En de vent beneden roept naar boven:

״Het gaat wèl over de zendtijd... we hebben de overwinning, Van Veen... we hebben ons kwart van de zendtijd..."

„Kom boven", brul ik, maar hij antwoordt:

„Nee, ik heb geen tijd, ik ben al twintig minuten te Iaat in de wijk, want ik moet overal even over het nieuws kletsen."

„Kan me niet schelen", zeg ik, „jij komt boven" en zo goed is de man niet, of hij komt binnen en daar spellen we samen de krant uit. Het is zo. De wettelijk verplichte bijdrage voor de programma's, daar wil de Kamer niet van weten. Jammer. Maar wat de zendtijd betreft, krijgen we onze zin. Ik grijp Kee haar hand en zij pakt de krantenbezorger en die haakt in met de kinderen, en samen dansen we een soort zevensprong om de tafel heen.

Dan gaat de loper weer verder en Kee zegt: „Die krant van vanavond zullen we bewaren als een herinnering aan de dag van vandaag..." en een week later organiseert het V.A.R.A.-Centrum bij ons in de buurt een feestelijke vergadering, die klinkt als een klok. Klaas de Jonge van het Hoofdbestuur houdt er een mooie rede, waarin hij ons vertelt, dat we niet tevreden moeten zijn, omdat de V.A.R.A. nu duizenden nieuwe leden nodig heeft, want een kwart van de zendtijd, dat kost meer dan een paar enkele centen. En dus gaan Kee en ik maar weer op huisbezoek. Op voor de V.A.R.A.

Het is een tijdje later en de V.A.R.A. komt voor het eerst met haar nieuwe zendtijd in de aether en Kee heeft op het radiotoestel een vaas rode bloemen neergezet, en daar boven hangt aan de muur een nieuw portret van Troelstra. Pieter Jelles heeft die mooie dag in de geschiedenis van de V.A.R.A. niet mogen beleven, omdat hij juist een paar dagen voor de zendstrijd gewonnen werd, stierf...

Het loopt tegen het voorjaar en in de krant staan grote stukken over een huis aan de Heuvellaan, dat nu de studio van de V.A.R.A. is. Een

58