Hier is de VARA

Aan het slot spreekt de voorzitter van de partij-afdeling een propagandistisch woordje. Hij zegt, dat overal in het land zulke luisterbijeenkomsten zijn en dat er deze keer misschien wel vijf en twintig duizend mensen naar Albarda luisteren. ״En dat alles danken wij aan het wonder van de radio", zegt hij, ״maar bovendien aan de V.A.R.A. en ook aan de medewerking van onze vriend Karei van Veen."

Iedereen is tevreden. De voorzitter van de afdeling is blij, omdat de mensen klappen; de secretaris van het V.A.R.A.-Centrum wrijft in zijn handen, omdat hij subiet tien donateurs voor de omroep inschrijft, en ik heb een warm gevoel onder mijn vestje, want al ben ik geen ijdeltuit, toch is het leuk als je zo in het openbaar een pluim op je hoedje krijgt en een mens is maar een mens.

Ik kan het werkelijk niet helpen, maar op de een of andere geheimzinnige manier heeft de V.A.R.A. me langzamerhand zo te pakken, dat ik me voor die vereniging het vuur uit de sloffen loop. En ik ben warempel niet de enige, die zo is. Integendeel. Links en rechts in het blok vind je V.A.R.A.-propagandisten bij de vleet, net zoals ik, en een hele massa maats op het werk zijn allemaal V.A.R.A.-lid. Er zijn natuurlijk ook wel mensen, die lid zijn van een andere omroepvereniging, maar de soort lui, waar Kee en ik mee omgaan, hebben nou eenmaal een zwak voor de V.A.R.A.

Ik zit er menigkeer 's avonds thuis met Kee over te praten, want als ik er niet over begin, dan zorgt zij er wel voor, dat we op dat chapiter belanden. Mijn vrouw is veel vuriger V.A.R.A.-lid dan ik en daardoor is ze er lang niet mee tevreden, dat de lidmaatschapskaart op mijn naam staat. ״Naast de man, de vrouw lid van de V.A.R.A.", zegt ze en ze neemt elke week een paar centjes van de huishouding af (het is een mirakel wat ze met haar weekgeld doet — maar ze is een beste vrouw, daar niet van) ik zeg, ze neemt een paar centen van haar huishoudgeld en daarmee betaalt ze haar contributie aan haar V.A.R.A. Zo heeft de V.A.R.A. in onze huishouding eigenlijk twee leden.

Ik ben van nature een kalm en bedaard iemand, dus ik loop ook niet zo warm als er over de andere omroepverenigingen wordt gesproken, maar dan moet je Kee horen, als iemand ״A.V.R.O." zegt. Niet dat ik een greintje voor de A.V.R.O. voel; niks hoor. Dat gescharrel van

55