Hier is de VARA

dat ze een achttien karaats gouden humeur heeft. En Kee gaat verder:

,Jij wil mij leren hoe je de afstemming in orde moet maken... dat kan ik beter dan jij... of denk je misschien, dat ik dat toestel overdag voor spek en bonen daar laat staan, als jij naar je werk bent. Ik luister overdag."

Daar heb je het: al die maanden luistert Kee achter de rug van haar eigen man overdag naar de radio en mij zegt ze er geen woord over; en de kinderen (we hebben er twee, een jongen van vijf en een meisje van drie en een half) zeggen natuurlijk ook niks, en als ik 's avonds in mijn eentje zit te luisteren, heeft ze dubbel de duvel in, één keer op mij en één keer op haar zelf.

De volgende dag in schafttijd loop ik bij een radiowinkel binnen en vraag aan die Marconi achter de toonbank of er niks op te verzinnen is, dat Kee en ik in het vervolg samen op één kristalletje luisteren.

„Het is een moeilijk probleem", zegt de professor geheimzinnig, en hij probeert me een doos te verkopen met onderdelen, waarvan de grootste sufferd zelf een toestel kan bouwen, volgens zijn zeggen dan altijd. Maar ik vlieg er niet in, want mijn timmermanshanden staan niet naar al die fijne schroefjes en moertjes en stekkertjes en bovendien, het geld groeit me niet op m'n ri:g. Nee (zeg ik) aan dat kristalletje ben ik nou eenmaal gehecht, maar ik wil, dat Kee en ik er samen naar kunnen luisteren.

„Nou", zegt die vent, die merkt, dat er aan mij toch niks te verdienen valt, „niet als handelaar, maar zelf als amateur zijnde, zal ik maar zeggen, kan ik u een reuzen-tip geven. Het probleem is moeilijk, maar niet onoplosbaar. U sloopt de koptelefoon en dan houdt u dus twee gehoorschelpen over. Eén gehoorschelp voor u, en één voor uw vrouw."

Die avond sloop ik de koptelefoon, wat doodeenvoudig is, en dan zitten we naast elkaar vlak bij het kristalletje, Kee met zo een ding op haar ene oor en ik ook. Als de muziek erg mooi is, slaat ze een hand om mijn schouder heen en ik denk bij me zelf: zoveel jaar getrouwd en twee kinderen en we zitten als twee parkietjes op één stokkie naast elkaar, maar ik zeg natuurlijk niks, want Kee is een schat van een vrouw, al is ze soms humeurig en al weet je soms niet of je haar bij de kop of bij de staart hebt.

48