Hier is de VARA

Op een avond is er een vergadering van de Bouwarbeidersbond, waarvan ik als timmerman lid ben, en als ik laat thuis kom, brandt er nog licht in de huiskamer, wat me verwondert, omdat Kee van het boerenland komt en nog maar steeds niet kan wennen aan de stadse manier van laat naar bed gaan.

Ik ga de trap op, en denk bij me zelf: ״Wat zal er aan de hand zijn?" en als ik de huiskamerdeur openmaak, weet ik het. Kee zit met de koptelefoon op haar hoofd en ze is zo verdiept in wat ze hoort, dat ze niet eens merkt, dat ik binnenkom. Als ik tegen haar ״Goeden avond" zeg, schrikt ze en ik krijg opnieuw de wind van voren. Ze vindt het geen manier van me (zegt ze) om zo plotseling de kamer binnen te komen, ze had van de schrik wel een ongeluk kunnen krijgen en ik hoef haar niet wijs te maken (zegt ze), dat ik niet met opzet zo zachtjes naderbij ben geslopen, want ik heb de laatste tijd toch al zo een chagrijnige bui; en het ergste is, dat ik haar stoor in een mooi concert, gluiper, die ik ben.

Er gaat me opeens een licht op. Stom dat ik daar nu pas op kom! Kee is net zo verzot op de radio als ik en ik heb er niks van gemerkt. In plaats dat ze zoiets tegen haar man zegt, weet ze niet anders te doen dan te fitten ab ik zelf luister. Het is met dat geleende kristalletje namelijk zó gesteld: er kan maar één mens tegelijk naar luisteren. Voor twee koptelefoons is het ding te zwak. Zo is die vrouw van mij nou gebouwd: niks zeggen van wat ze eigenlijk wil en ondertussen op haar eigen man hakken, omdat die luistert, terwijl zij van de muziek wil mee-profiteren, maar dat niet kan.

Ik ben er vertederd van.

״Weet je wat je doet", zeg ik tegen haar, ״ik ben erg moe van die vergadering en ik ga maar vast naar bed. Als jij nog wat wil blijven zitten luisteren, ga gerust je gang... wacht, ik zal de afstemming heel scherp voor je in orde maken."

Kee kijkt me aan en aan haar gezicht kan ik zien, dat haar kwade bui niet meer bestaat, ja, dat ze zelfs opeens een zonnig humeur heeft gekregen. Ze zegt:

״Je bent nog altijd net zo een malle ingebeelde jongen als vóór ons trouwen..."

Nou als Kee uit dat vaatje begint te tappen, dan weet ik zeker,

47