Hier is de VARA

de microfoon een lezing te houden van minstens anderhalf uur..,

Levinus van Looi, die behalve voorzitter, de eerste tijd met Lebon en Zwertbroek ook nog wel eens voor omroeper speelde, vertelt daarvan de volgende geschiedenis:

״De toenmalige voorzitter van het N.V.V., Roel Stenhuis, zou voor de V.A.R.A. een rede houden. ״Anderhalf uur heb ik nodig", had Stenhuis gezegd. Na lang loven en bieden werden we het met elkander eens, dat hij zijn speech tot drie kwartier zou beperken. ״Denk er om", zei ik tegen hem, ״achter jou komt een violist, die niet kan wachten... drie kwartier en geen minuut langer." Stenhuis kwam in het benauwde spreekcelletje aan het woord... en hij praatte ... en hij praatte... Het werd warm en hij deed zijn jasje uit... en hij praatte maar door... hij deed zijn boordje los en zijn stropdas af... en hij praatte maar door. De drie kwartier waren om en het einde van de speech was nog lang niet in zicht. Toen kwam een gedeelte, dat best voor het slot van de rede kon doorgaan... ik heb met angst in het hart de knop omgedraaid en de violist beduid, dat hij kon beginnen. De violist speelde en Stenhuis praatte nog steeds... maar de microfoon was dicht, zodat hij de enige was, die van zijn welsprekendheid genoot. Wel, de speech heeft zeventig minuten geduurd. En pas weken later heeft Stenhuis bemerkt wat er gebeurd was, want iemand zei toen tegen hem: ״Je hebt voor de V.A.R.A. een goeie speech gehouden en het beste was, dat hij deze keer zo kort was..."

Van al deze zorgen en zorgjes bemerkten de luisteraars in het land niet zo heel veel, behalve wanneer de uitzending wegens een ״technische storing" weer eens voor een minuut of tien werd onderbroken. De luisteraars begonnen gaandeweg de radio-stemmen goed te kennen. De eerste groei ging zich merkbaar maken van wat later is geworden: een verheerlijking der radio-persoonlijkheden, die niet ongelijk is aan de adoratie van filmartisten. De luisteraars begonnen critischer te worden — dat had ook zijn onaangename gevolgen.

Jan Lebon (hij vertelt het verhaal zelf, dus er schuilt geen ziertje hatelijkheid in, wanneer het hier wordt verder verteld) Jan Lebon was met vacantie in Bergen Binnen en logeerde in het toenmalige pension ,,Reigershoek". Hij zat op een avond bescheiden in een hoekje van de conversatiezaal, toen een paar gasten aan zijn tafeltje een gesprek

44