Hier is de VARA

eenheidsworst van een omroep, waar de N.S.B.-ers en dat soort volk de baas spelen, maar waar iedereen de schouders voor ophaalt. Sinds het eind van 1940 moet iedereen ook voor de omroep betalen, maar tja, als je zoals zovelen je toestel hebt moeten inleveren, dan hoef je ook niet meer te betalen, dus wat die omroep betreft, daar zal wel een hoop geld bij moeten, enfin, wij zijn toch failliet en wat die oorlog ons land kost, nou dat wil ik voor een snoepcentje in mijn achterzak hebben. Toch als je er over nadenkt, kom je tot de conclusie, dat het raar kan lopen in de wereld. Al die jaren vecht de V.A.R.A. voor een algemene omroep, waarin de verschillende stromingen zelfstandig tot uiting komen. En zegt de V.A.R.A. erbij: schaf nou het systeem van vrijwillige betaling der luisterbijdrage af en maak er een wettelijk verplichte bijdrage van; dan zul je zien, dat de omroepverenigingen vanzelf beter gaan samenwerken, omdat er dan geen concurrentie meer is. Al die jaren debatteert Nederland over die doodgewone kwestie, die een kind kan begrijpen. Ze schrijven er kranten over vol, en ze houden vergaderingen en de mensen staan als leeuwen tegenover elkander. Maar denk je, dat er een oplossing komt? Ho, maar! En dan... en dan... komen op een kwade dag de moffen en smijten de hele vrolijke keuken onderste boven. Ze heffen de omroepverenigingen op en maken er een eenheidsomroep van... en nou is weer niemand tevreden. Ze voeren de wettelijk verplichte bijdrage in, maar niemand, die ״hoera" roept. Als je het goed beschouwt is het een klucht, maar je kunt er niet om lachen.

Trouwens er is hoe langer hoe minder reden om te lachen, want de toestand in Nederland gaat nu werkelijk critiek worden.

Het jaar 1943 gaat voorbij en ondertussen gaat de oorlog maar door. De Duitse invasie van Engeland is van de agenda af; de moffen praten er niet meer over, omdat ze weten, dat iedereen ze stiekum uitlacht. Amerika is in de oorlog en Rusland is er in en Indië is door de Japanner bezet en laten ze in Berlijn nou maar zeggen, dat ze op alle fronten winnen, wij weten wel beter. We hebben immers de landkaarten, waarop we precies aantekenen hoe de fronten er uitzien en Hitier loopt zijn kop te pletter tegen Stalingrad, maar de Russen houden stand en langzamerhand begint iedereen te begrijpen, dat de tapijten-

147