Hier is de VARA

natuurlijk over de toestand en ze vragen of dat nou allemaal zo maar door moet gaan.

״Nee natuurlijk", zeggen we, en we kijken naar Jopie (dat is de Joodse timmerman, die bij ons werkt) en we denken er aan, dat hij vrouw en kinderen heeft, net zo als wij, en dat hij al jaren lid van de Bond is, en wat een goed lid, altijd even actief en je hoeft hem niet te vertellen wat solidariteit is, want dat weet hij zó wel.

De mensen van de andere karweien gaan weer weg, maar ze beloven, dat ze terug zullen komen, wanneer ze weten hoe de rest van het bouwvak er over denkt, en ik neem Jopie eventjes apart en zeg tegen hem:

״Weet je wat jij doet? Je gaat nu dadelijk naar huis, je haalt je vrouw en kinderen op en breng ze naar mijn huis toe... en als we vanavond afnokken, ga je met mij mee... We vinden wel ergens een zachte plank waar je op kunt slapen, net zo lang totdat het zwarte geboefte een beetje bedaard is."

Jopie krijgt er de tranen van in zijn ogen, hij geeft me een hand, maar hij zegt niks; ik denk, dat hij een prop in zijn keel heeft van aandoening, trouwens, ik ben er zelf ook van onder de indruk; twee minuten later is Jopie weg, ik heb nog nooit iemand zó hard zien lopen.

's Middags komen de mensen van het andere karwei weer terug, maar nu weten ze precies wat ze willen. Om het maar ronduit te zeggen: er gaat gestaakt worden. En niet zo mis ook! De gemeentereiniging doet mee en de tram; en de winkels gaan dicht. We horen, dat de bazen overal tegen hun mensen zeggen, dat ze kunnen staken als ze willen, want het gaat deze keer tegen het zwarte tuig, dat onze Joodse medearbeiders niet met rust laat.

Jopie is al weer van zijn boodschap terug en hij zegt, dat hij Kee een prachtwijf vindt, een ontvangst dat hij gehad heeft, als bij zijn bloedeigen moeder en Kee is direct de jongste van hem gaan verwennen en zijn vrouw is koffie gaan zetten, terwijl Kee probeert nog ergens wat aardappelen bij te krijgen. Hij doet erg opgewonden, als hij hoort, dat er gestaakt gaat worden, voor hém! Dat is solidariteit!

״We krijgen ze er wel onder Jopie", zeggen de maats om hem op te beuren, ״gans het raderwerk staat stil, als onze machtige arm het wil."

Maar met al zijn opwinding is Jopie toch ook een beetje ongerust,

139