Hier is de VARA

Dat is voor mij de kans om een goede beurt te maken en met een uitgeslapen grijns zeg ik:

״Nou dat spijt mij anders niks hoor... ik zou het véél erger vinden als je een man was, Kee, dan hadden onze kinderen twee vaders en niet eens één moeder..."

Iedereen lacht natuurlijk en ondanks de beroerde dingen buiten, wordt het een gezellige Oudejaarsavond. De sardientjes smaken puik, de belegen krenten kunnen in de oliebollen nog best mee, maar als we eindelijk afscheid van elkaar nemen, zegt iedereen: „Die brochure hè... dè sensatie van de avond."

Nou sensaties komen er anders in het nieuwe jaar genoeg; het is net alsof er een soort verdoving van de mensen is afgevallen, nu ze over de eerste schok van de verloren oorlog en de bezetting heen zijn, maar ik moet er bij zeggen, dat de Duitsers langzamerhand zo wild gaan optreden, dat ze zelfs een schaap tot razernij brengen. Eerst zijn het allemaal kleine pesterijtjes, maar dan hoor je, dat ze hoe langer hoe meer mensen weghalen, zo maar weghalen; er komt een auto voor rijden, er stapt een of andere bruut uit.

„Méé... naar de Euterpestraat" ... en een paar weken later hoor je, dat zo een stakker dood is; longontsteking, nou ja, wie dat gelooft, gelooft alles.

Op een dag in Februari is de hele stad in rep en roer, want er wordt gevochten. Op het Waterlooplein, zeggen de mensen, maar het rechte weet je natuurlijk niet; iedereen doet zenuwachtig en opgewonden. Je ziet overvalauto's door de stad razen, en het zwarte geboefte van Mussert heeft opeens een praats van heb ik jou daar, ze dreunen met hun stomme grote laarzen over de straatkeien en ze brallen hun mensenetersliedjes, dat je er bang van wordt, of je het wilt of niet. Op het werk spreekt iedereen over de zenuwachtige stemming in de stad, we hebben een timmerman bij ons aan de gang, die verschrikkelijk angstig is, omdat hij een Jood is, zegt hij. Daar hebben we nooit zo bij stil gestaan, maar nu hij het zegt, begrijpen we het en hij zegt, dat de zwarte bende van plan is de huizen van de Joden binnen te dringen, alles kort en klein te slaan en dan de bewoners op te pakken en weg te voeren.

Er komen bouwvakarbeiders van andere karweien bij ons praten,

138