wordt Kee bestuurslid van de V.A.R.A. en ze gaat meteen maar achter de bestuurstafel zitten ook.
Een maand of wat later vraag ik de V.A.R.A.-voorzitter hoe Kee het bestuurswerk doet en hij zegt:
״Uitstekend..., de tweede secretaris bedankt en nou maken we je vrouw tweede secretaresse, dan moet ze notulen maken ... en ze zegt, dat ze niets liever doet dan opschrijven wat ze op een vergadering zeggen."
Ik grinnik zo een beetje en vraag hem:
״Moet ze dan ook notulen maken van wat ze zelf zegt?"
״Natuurlijk", zegt de voorzitter en hij kijkt me lichtelijk verbaasd aan.
״Mooi!" zeg ik, ״dan zullen mijn kinderen later wat te lezen hebben als ze groot zijn."
״Hoe zo?" vraagt hij en ik vertel hem van die interruptie van Kee op het Troelstra-Oord en dat ze het verslag van die vergadering van de Verenigingsraad, waar haar naam in staat, in de linnenkast bewaart bij het trouwboekje en de polis van ״De Centrale" voor de kinderen om later te lezen.
״Die vrouwen...", zegt de voorzitter en we voelen ons allebei als mannen ver boven eerzucht verheven.
99