Hier is de VARA

״Dat maakt mijn positie", zegt hij, „zo tweeslachtig, want terwijl ik dolgraag het culturele peil van de uitzendingen met grote sprongen snel omhoog wil brengen, moet ik er aan de andere kant altijd aan denken, dat de grote massa der luisteraars die beweging naar boven slechts heel langzaam meemaakt. Ik doe geen concessies aan de smaak van het publiek, dat verwijt wijs ik af, maar mijn handen zijn niet vrij doordat de Tweede Kamer ons dwingt tot een strijd op leven en dood om elke luisteraar in Nederland."

Maar moet Arie daarom wanhopen... niks hoor, zegt hij. Als je de programma's van vroeger nog eens doorkijkt dan zie je al een enorme vooruitgang, want in het begin wil iedereen goedkope deuntjes en flodder-flieder-fladder muziek, maar gaandeweg verlangen de luisteraars naar wat beters, naar wat mooiers en naar wat hogers en dat is nou opvoeding.

„Neem nou de Verenigingsraad zelf", zegt hij, „wie de V.A.R.A. niet kent, denkt misschien, dat de vertegenwoordigers van de leden aandringen op vulgaire uitzendingen, hoe meer hoe liever. Zeker, ik hoor ook hier stemmen, die zeggen: meer populaire uitzendingen, maar iedereen is er toch van overtuigd, dat we naar een steeds hoger peil moeten... en dat zegt men op grond van de besprekingen in de vergaderingen van de afdelingen. Dat is een bewijs, dat ons werk resultaat heeft en dat we op de goede weg zijn, maar het Hoofdbestuur moet een voorzichtige koers varen, anders verliest de microfoon het contact met de luisteraars en dat wil niemand."

De Verenigingsraad, die een uur geleden nog tot de nek vol met critiek zat, knikt tevreden en Kee fluistert me toe:

„Een goeie baanveger, hoor... het ijs is bijna helemaal schoon, zo meteen bindt hij zijn schaatsen onder en dan gaat hij zwieren."

„Wat bedoel je?" vraag ik, want die beeldspraak van Kee... daar heb ik nog wel eens een beetje moeite mee.

„Hij maakt gehakt van de critiek", zegt ze, „hij snijdt ze in reepjes en legt ze in azijn, let op, hij begint."

Arie zegt:

„En thans kom ik tot de beantwoording van de verschillende opmerkingen, waarbij ik elke spreker afzonderlijk behandel."

Hopsakee, daar gaat hij. Hij kijkt in zijn schoolschrift en begint bij

95