Twaalf burgemeesters, 500 jaar Amsterdam (met Fred. Thomas)

IO JACOB BRASEMAN VAN DEN ANXTER

verloren, de macht der Wendische steden ging goeddeels over op Amsterdam.

Nog éénmaal, vier jaren na den vrede, zou Jacob Braseman als Burgemeester zetelen op het hoog gestoelte. Moeilijke jaren waren gevolgd op den Oostersen oorlog. Niet alleen zuchtte Amsterdam onder de hoge lasten van den krijg, maar bovendien sprak men haar aan voor het grootste deel der schadevergoeding, te betalen aan onzijdigen, wier schepen tijdens den oorlog waren gekaapt en verbeurd verklaard.

Antwerpen en Brugge, Pruisen en de Lijflandse steden stelden een grote vordering. In Holland meende men, dat Amsterdam betalen moest. De grote tegenspeler der stad was Willem van Lelaing, Stadhouder van Philips, die tijdens afwezigheid van den Hertog, die naar Bourgondië was gereisd, zijn Hoekse voorkeur gelden deed en Amsterdam een groten haat gezworen had. In den strijd om de schadevergoeding, die heel het gewest in tweedracht bracht, laaide nog eenmaal de tegenstelling tussen Hoeken en Kabeljauwen met grote hevigheid op. Met goedvinden der regentes, Philips gemalin Isabella, aan wie hij een gans verkeerde voorstelling van zaken gaf, stelde de Stadhouder Amsterdam in gebreke en gaf bevel tot executie, wat echter niemand aandorst. Tegelijk trachtte hij het Kabeljauwse Amsterdam een Hoekse regering te geven en zo zijn wil in de eerste koopstad van Holland geldend te maken. Door list en brutale inmenging gelukte dit, althans ten dele, op i Februari 1444. Twee Hoeken en twee Kabeljauwen werden, met schending van het Handvest, gekozen tot Burgemeesters, terwijl men overeen kwam, het geschil hieromtrent te laten rusten tot na den terugkeer van Philips uit Bourgondië. Het jaar daarop evenwel brak de Stadhouder zijn woord. Hij zond in het laatst van Januari Reinoud en Gysbrecht van Brederode met manschappen binnen de stad. Door den Schout en Hoekse burgers geholpen verjoegen zij de Kabeljauwse leden