Twaalf burgemeesters, 500 jaar Amsterdam (met Fred. Thomas)

IO JACOB BRASEMAN VAN DEN ANXTER

Jacob Braseman bekend om zijn helderen kop en zijn inzicht in velerlei zaken.

Reeds eerder deken der viskopers werd zijn naam al jaren genoemd bij verkiezing van Schepenen der stad, maar geen enkele maal verkreeg hij daarbij de vereiste meerderheid van stemmen. Niet allen waren hem goedgezind. Zijn scherp oordeel en onbewimpeld standpunt werden door velen gevreesd. De candida-tuur voor het hoogste ambt was evenmin een verrassing, wel echter de overwachtse steun van een wispelturig, doch invloedrijk man als Evert jacobsz. Boel, wiens mening in hoogste kringen veel gezag droeg. En al bleef er een lichte wrevel over de wijze, waarop Boel de zaak bij hem had ingeleid, toch meende Jacob Braseman nu alle reden te hebben om zich te verheugen over zijn gunstige kans en verwachtingen te koesteren, omtrent een uitslag, welke onder andere omstandigheden minstens twijfelachtig was geweest.

Terwijl dus de viskoper Jacob Braseman, gaande langs het Y, zich rustig en ongemoeid met goede gedachten bezig hield, was zijn vriend en begunstiger Evert Boel nog lang niet aan het eind van den bewogen dag. Hij had, onzeker door duisternis en drank, voorzichtig tastend de Kerkstraat bereikt en stond al vlak bij zijn woning, toen hij werd opgeschrikt door luid rumoer uit een der zijstraten. Het rossig licht van walmende flambouwen kwam snel nader en in den onheilspeilenden schijn zag nu de brave Schepen een menigte van mannen, die met kannen en kruiken, maar ook met knuppels en messen zwaaiden. Voorop liep een reus van een varensgast, die aan een hellebaard een oud stuk zeildoek droeg, waar een grote schenkkan op stond afgebeeld. Twee mannen sloegen op trommels, de anderen zongen en schreeuwden, enkelen, wankelend achteraan, lalden met hese stem. Het Droncke-Gilde was in aantocht! Nu Februari en daarmee de Vasten naderde, hield het naar oude gewoonte zijn avondlijken ommegang, zoals de andere, meer eerbare gilden dit plachten