Twaalf burgemeesters, 500 jaar Amsterdam (met Fred. Thomas)

IO JACOB BRASEMAN VAN DEN ANXTER

keur op zilveren schotels getast, gingen van hand tot hand. Het bondig discours vond nieuwe prikkels als kannen en pyntgens, aan het welvoorzien buffet gevuld, andermaal werden aangedragen, de stemmen luider klonken en het gebaar van hoofd of arm in den schijn van kaars- en haardvuur groteske schaduwen wierp tegen den wand.

Jacob Braseman van den Anxter, viskoper en grondbezitter, wonende aan den Y-kant ter Nieuwe Zijde der stad, ontving dienzelfden avond bezoek van den Schepen Evert Jacobsz. Boel, die verhit nog na den goeden wijn, welke zo overvloedig het nanoensmaal ten stadhuize had besproeid, schertsende bij hem binnenviel. Hij was, zonder lantaarn, op den Nieuwendijk, bij het schaarse licht gestruikeld over een dier, dat blijkens zijn hees geknor en driftig belgerinkel een Sint Cornelis-varken moest zijn geweest, zoals er naar het gebruik dier dagen heel wat zwierven door de stad. De beesten, die zich voedden met afval, rijkelijk langs den weg verspreid, droegen een schel aan den hals om bij schemer of duister hun aanwezigheid kenbaar te maken. Dit schelgerinkel van het verschrikte varken had Boels vrolijkheid gaande gemaakt. Hij piekerde juist, voorzichtig zijn weg zoekend langs stoep en goot van den donkeren Nieuwendijk, over den man zijner keuze, morgen bij de jaarlijkse verkiezing der nieuwe Burgemeesters. Men meende, dat de lakenkoper Pouwels Albertsz. een redelijke kans op het hoge ambt zou maken. En -met hem Gysbert Jacob Grebbersz., brouwer uit ,,Het gekroonde Hert", zeer gezien in breden kring. Voor de derde plaats werden er meer genoemd, wier aard en geschiktheid Boel op zijn avondlijke wandeling overwoog. Juist wikte hij in zijn gedachten, wat traag na de overdaad van spijs en drank, de kans van den viskoper Braseman, in den loop van het tafeldiscours geopperd, toen zijn onzekere benen struikelden over het borstelig varkenslijf en de schel aan den nek van het dier een hevig gerucht gaf. En terwijl Boel, een ogenblik ontdaan, weer moei