Joodsch-Palestina

EEN DAG IN DE KOLONIES

modem als Hebreeuwsch. We gaan de klassen door; hooren in de eerste de aanvangslessen in het leesonderwijs; verderop in het rekenen; en zoo verder. Moet ik U nogmaals herinneren: in het Hebreeuwsch! In de gecombineerde derde en vierde klasse hoor ik o.a. jongens en meisjes het Lied van Debora¹) uit het hoofd opzeggen, en naar gelang van de gestelde vragen verklaren en omschrijven. De barak-school is te klein geworden. Er is een nieuwe Synagoge in aanbouw. Ginds. Ze is al onderdak, maar nog niet geheel af. In één der nevenlokalen is tijdelijk een klassencombinatie ondergebracht.

Ook hier wordt gewoekerd! Met tijd en met krachten. Het leerarencorps van het jonge Palestina vormt een afzonderlijk hoofdstuk van heldhaftigheid en opoffering in den opbouw van het land.

De Synagoge in gebruik is een houten gebouwtje of eigenlijk maar een deel ervan. De nieuwe is van steen, groot en hoog. Voor het eerst verneem ik hier, dat deze bouw ook bedoeld is als wijkplaats voor de vrouwen en kinderen en als vesting ter verdediging bij mogelijke overvallen, als waarvan de geschiedenis van den opbouw al een paar donkere bladzijden telt. Schrikt ge daarvan? De menschen ginds vertellen het u in philosophische kalmte, in de rust en den ernst van vastbeslotenheid en zelfvertrouwen.

We houden ons lang op in deze stille nederzetting, die nog niet in het groote verkeer is opgenomen. Te lang, om ook nog wat noordelijker naar een andere zuster-kolonie K’far Saba te gaan. In een soort wachthuisje, waar ook spuitwater,

¹

Richt. 5.