Joodsch-Palestina

JOODSCH PALESTINA

goed uit en welverzorgd. Over groote uitgestrektheden ligt de bodem nu omgeploegd of in bewerking. En waar de bruinachtige aardkluiten niet bloot liggen, ziet de vlakte en zien de hellingen niet troosteloos kaal en zwart.

We hebben intusschen den K'wiesch, den geasfalteerden heirweg, verlaten, en langs moeilijke zandwegen ons eerste station Magdiël bereikt. Reeds steenen huisjes en nog houten barakken. We gaan naar de school. Ook nog barakkenbouw. Een paar onderwijzeressen spelen en leeren met de kleintjes buiten. Dat is de Fröbelschool der nederzetting! Gan-jela-diem in het Hebreeuwsch, letterlijk uit het Duitsche Kinder-garten overgenomen. O, die Hebreeuwsche kinderen! Overal. En in de kolonies in het bizonder. Veel kinderen. Mooie kinderen. Kinderen of kleinkinderen van in Oost-Europeesche ghetto's geborenen, hier spelend in het vrije levenslicht van het nieuwe land. Alles Hebreeuwsch ook hier. En het is een bizondere lust, de Hebreeuwsche conversatie dier kinderen te beluisteren. Dat moet vooral de twijfelaar doen, die nog niet gelooft, dat het Hebreeuwsch springlevend is. Ik geloof me niets te verbeelden, wanneer ik uit den mond der kinderen in de scholen, op straat en in de velden, een ander Hebreeuwsch verneem, dan uit den mond der ouders. Bij dezen is het aangeleerd. Bij het nieuwe geslacht van Palestijnschen bodem is het natuur. Taalfouten niet zuinig. Heerlijke grammatische zonden! En intusschen groeit en bloeit uit hunnen mond de oude nieuwe taal. Zij zijn de makers. Er is hier in Magdiël te weinig onderwijzend personeel. Voor twee klassen staat één leerkracht. Het hapert aan het geld. Niet echter aan de leermiddelen. Die scheppen deze jonge menschen zelf. Even