Joodsch-Palestina

NAAR HEBRON

lijken Joab en zijn slachtoffer, den rustigen Abner, aan wiens ontijdigen dood David een zijner elegieën wijdde.^x) De poort van Hébron, die getuige was van Joab's sluipmoord, is niet meer.

Josua Sarphati heeft zich tijdens onzen rondgang ook bij ons gevoegd en den wagen bij den politiepost alleen gelaten. Daarvoor blijkt dan ook, als we er terugkeeren, een band lek te zijn. „Slechts één lekke band? Dat is goedkoop", zegt Moschéh. „De kinderen hebben het gedaan, maar de grooten hebben het bevolen. Hier wordt op school de haat geleeraard.”

De band is vervangen en we rijden langzaam op. Met z'n vijven. We bezoeken een glasblazerij: een fabriek uit Bijbelsche tijden! Buiten is het heet, maar wel uit te houden. De hitte hier binnen is onbeschrijfelijk. Maar de Arabische werkman zit rustig vlak voor den haard; en steekt zijn tang met den vorm in het vuur, dat voortdurend fel gehouden wordt; en trekt ze terug; en modelleert; en steekt andermaal; en trekt terug en modelleert; en blaast en rondt en zet regelmatig vaasjes en fleschjes, blank en blauw en groen, kant en klaar ter zijde. Ik koop een blauw kannetje. Kost maar twee piasters (0.24). Als het ongebroken thuis komt, zal het, overeenkomstig een inval van Schmidt, als olielampje dienen op Chanoek&h, het Makkabeeënfeest.

In de nabijheid der stad staat de Eschel-Abraham, de Eik van Abraham. We rijden over een smal weggetje, een wand van kunstig op elkaar gevleide keisteenen aan de eene, en zulk een wand aan de andere zijde. Er is geen plaats om uit te wijken, rechts noch links. En het vrouwtje, dat ons tegenkomt,

1) II Sam. 3, 33—34.