Joodsch-Palestina

JEROESCHALAJIM

moest worden, om de dragers van dit gewaad een symbool in het leven mede te geven, hetwelk hen altijd en overal aan den Hemel, aan God en Zijnen Wil, zou moeten herinneren? ^x)

En zóó hoog heb ik den hemel nog nergens zien staan. Ver is de horizont. Ginds ziet mijn bloote oog de lijn zelfs van de Moabietische bergen, waar het Transjordaansche land begint. Geen vederwolkje zweeft er in de wijde ruimte. Geen nevel handhaaft zich in deze zon. „Niets blijft er voor haren gloed verholen’' (Ps. 19, 7). Zij straalt in gouden glans.

Het is warm. Ik was door meer dan één deskundige ernstig gewaarschuwd, dat ik in dezen tijd van het jaar een groote hitte in Palestina zou aantreffen. Maar ik kon nu eenmaal over geen geschikteren tijd beschikken. Ik moest de hitte dus trotseeren. En ik heb ze ondervonden. Maar verdragen. Ook zij is ginds anders dan hier. Zij put niet uit en ontzenuwt niet. Zij heeft mij tenminste niet eens bizonder vermoeid en me weken achtereen frisch en veerkrachtig laten blijven. Natuurlijk met de noodige voorzorgen en onder inachtneming der onontbeerlijke rusttijden. Doch niettemin: wie de vrije keuze heeft, ga vooral niet in de zomermaanden Palestina bezoeken. Dat kost wel veertig procent aan grootere inspanning en minder profijt.

Jerusalem echter werkt ook in den zomer wel mede. Daar ruischt reeds op den halven middag een koelere wind over de heuvelen. De latere namiddag doet het nog beter. De avond kan zijn als hier de zoete lente. En deze maan en deze sterren-

1) Riten en Symbolen I, Hoofdstuk 15.