Joodsch-Palestina

MOZAÏEK

Hebreeuwsch in het Land zullen we het nog nader hebben. Ge redt er u ook best zonder. Want ge kunt er terecht met Engelsch. Ook een heel eind met Duitsch. En ge kunt het Zelfs treffen, dat ge Hollandsch kunt converseeren. Want er zijn ook Joden uit Nederland in Palestina. En Palestina weet dat met genoegen. Ook Polen, Russen en Hongaren vinden er hun vroegere landgenooten en hooren er hun taal. En de Italiaansche vlag zag ik wapperen van een prachtig nieuw missiegebouw in Jerusalem. Er vallen nog meer vlaggen te aanschouwen. Op den Har-ha-Zofiem, den berg Scopus, waar de Hebreeuwsche Universiteit prijkt en de Nationale Bibliotheek, daar kunt ge in de zuilengangen van een kerk, waar nonnen-carmelieten leven en werken, op de wanden het „Onze Vader” in zeventig talen aantreffen. Niet zeventig, maar toch wel vele talen gaan er door elkander door Jerusalem. En door het Palestijnsche land. En passeeren elkander — zooals ik merk — op den weg van Jaffa naar Jerusalem.

Spraakverwarring? Neen, dat niet. Eenheid ook niet. Veelkleurig mozaïek. In het algemeen en ook nog in het Joodsche leven. Nóg. En waarschijnlijk nog vele jaren lang. Maar het lijkt me niet bovenmatig optimistisch te verwachten, dat er onder de Joden in afzienbaren tijd tenminste een sterke taaleenheid bereikt zal worden. En deze zal reeds intusschen en vervolgens verder het hare doen.

Onze auto vliegt over het asphalt, waar voor een tiental jaren de kameelen en de ezels nog waadden door het mulle zand. Ik heb de plaats gekregen naast den chauffeur en kan de snelheid controleeren. De weg is prachtig en loopt een poos